Εν με κόφτει...

• Εν με κόφτει που έσιεις υψηλή θέση σε κάποιο υπουργείο, τζιαι τσιμπάς 4000 ευρώ τον μήνα.
• Εν με κόφτει  που ο άντρας σου εν ο pash σε κάποια επιτροπή, τζιαι γνωστός του προέδρου (of course, αλλιώς δεν θα ήταν τζιαμέ)
• Εν με κόφτει που οδηγάς έναν ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΜπιΕμΝταμπολγιου, το οποίο εν ολοφάνερο ότι εν μπορείς να ελέγξεις τζιαι έννα πατήσεις κανέναν. Θωρώ σε κάθε πρωί ίνταλως οδηγάς...
• Εν με κόφτει που έσιεις 3 μέτρα nushia, κότζινα, που φορείς σίηλια γρουσά δακτυλίθκια, τζιαι άλλα πατρονήσημα κοσμήματα, που το μαλλίν εν πάντα του κομμωτηρίου, βαμμένο ξανθό, τζιαι που ντύνεσαι "στην τρίχα".
• Εν με κόφτει που είσαι εκνευριστικότατη, όπου σταθείς τζιαι όπου βρεθείς ακούεται μόνον η φωνή σου, τζιαι για τα πάντα έσιεις άποψη. U know what? Οι απόψεις εν όπως τες κωλοτρυπίδες: Ούλλοι έχουν που μιαν.
• Εν με κόφτει που μιλάς σε ούλλους με τον ποιό προσποιητό τρόπο, ούλον "κούκλα μου", τζιαι "αγάπη μου", τζιαι παίζεις το καλή, αλά Βουγιουκλάκη.
• Εν με κόφτει αν ο άντρας σου σε τζερατώνει με 20χρονές στο μυστικόν του διαμερισμαν στο κέντρο, τζιαι φκάλλεις τα νεύρα σου τζιαι τις ανασφάλειές σου πάνω μας.
• Εν με κόφτει που σε συμπαθά ο μάστρος μου τζιαι κρόννεται σου. You deserve each other!
• Εν με κόφτει που προωθείς τις δικές σου απόψεις στο υπουργείο, λόγω προσωπικών συμφερόντων, για να προβληθεις. Έσιει πολλούς σαν εσένα...
• Εν με κόφτει που με συμπαθείς τζιαι πιστεύκεις ότι είμαι καλή στη δουλειά μου. Ξέρω ότι η άποψη σου εν βασίζεται σε αντικειμένικά κριτήρια, αλλά στο ότι ό,τι πεις απλώς χαμογελώ τζιαι σούζω την κελλέ μου.
• Εν με κόφτει που αγνοείς ότι έννεν ούλλοι σαν εσένα ( ή απλώς εθελοτυφλείς)

Έναν πράμα με κόφτει: Να μεν είμαι σαν εσένα, τζιαι ποττέ μου να μεν γίνω!!! 

Ανησυχώ τζιαι γω...

Με αφορμή το ποστ της Μάνας ( http://mana-mia.blogspot.com/2010/10/blog-post_27.html ), έχω να πω ότι ανησυχώ τζιαι 'γω πάρα πολλά.
Πρώτον, επέθανεν το χταποδάκι μασκότ που προέβλεπε τους νικητές κάθε αγώνα στο Μουντιάλ. Νομίζω το όνομάν του ήταν Πωλ. Το περίεργο όμως εν ότι εν μας είπαν που τί επέθανε. Μήπως ήταν που γρίππην των χοίρων ή που χολέρα; Μπορεί να είναι τζιαι που το ηφαίστειο;
Δεύτερον, λόγω συνεννοησίας λαλούσιν, εσκοτώσαν 20 κροκόδειλους. Τί ασυνεννοησία τζιαι πράσινα άλογα; Διερωτούμαι δηλαδή πως μπορεί να εξελίχθηκεν η συζήτηση: "Τελικά να θανατώσουμεν τους κροκόδειλους;""Εεε, ναι" (αλλά εννοούσεν όι, ουπς!) . Ελπίζω η επόμενη συζήτηση να μεν είναι "Γιατρέ, επέθανεν;" "Εεε, ναι" (αλλά να εννοεί όι πάλε).
Τρίτον, λαλούν ότι ο Παλαιοκώστας εν στην Κύπρο. Πώς θα αποδράσει ο άνθρωπος, που ελικόπτερα εν έχουμεν; Εννα πάει που τες βάσεις που έχουν αλόπως;
Τέλος, προσοχή λαλούν σε ερασιτέχνες τατουατζίδες. Κάποιος επίεν να κάμει Tattoo στην Αγγλία τζιαι έφυεν με έναν βίλλον πέος πάνω του (νομίζω τζιαι κομπλέ με όρχεις). Εν τούτον που λαλούμεν: άλλον μας εδείξαν τζιαι άλλον μας εμπήξαν...
Τούτα ούλλα εν κακοί οιωνοί νομίζω. Τουλάχιστον έβαλεν ανάρτηση ο Invictus τζιαι εσώθηκεν κάπως η κατάσταση. 

Μα είσαι εσύ;;;;

Επέστρεψα μετά από 2-3 εβδομάδες απουσίας. Εγίναν πολλά πράματα τον τελευταίο καιρό, αλλά δεν ξέρω για ποιο απ' όλα να μιλήσω. Έσιει μέρες που σκέφτομαι να γράψω διάφορα, αλλά ό,τι ιδέα έχω σκέφτομαι ότι θα καταλάβουν ούλλοι ποιά είμαι. Να σας πω για τa ταξίθκια που έκαμνα σε άλλες επαρχίες; Να σας πω για τους συγγενείς μου που ήρθαν από το εξωτερικό; Για τους γάμους που επήα; Τελικά αποφάσισα μόνο να αλλάξω το λούκ του μπλόγκ, έτσι για να σπάσει η μονοτονία.

Η Κύπρος εν τόσο μιτσιά, που άρκεψα να νιώθω ασφυκτικά. Ξέρουμεν τους ούλλοι ούλλους. Κάθε φορά που αναφέρεται το όνομαν κάποιου πετάσσουνται που το πουθενά ακόμα πέντε άτομα που ξέρουν τζιούσι πληροφορίες τζιαι κουτσομπολιά.

Αν τζιαι εγώ ένι ξέρω πολλύν κόσμο, εν θυμούμαι ποττέ μου ονόματα τζιαι φάτσες, τζιαι γενικά εν ασχολούμαι, ξέρω πράγματα για άτομα που δεν θα έπρεπεν, τζιαι δεν θα ήθελα να ξέρω. Δεν παραγνωρίζω τη σημασία του κουτσομπολίου, αντιθέτως πιστέυω ότι εν ένα σημαντικό κομμάτι της ζωής μας, τζιαι προσφέρει κοινωνική συνοχή.  Αλλά κάθε φορά που σκέφτομαι να σας περιγράψω μιαν εμπειρία π.χ. για έναν εστιατόριο που επήα, σκέφτομαι ότι απέναντί μου κάθεται ο φέλοου μπλόγκερ, τζιαι έννα σκεφτεί "Ααα, εν τούτος ο Patatoullis?"

Κύπρος, η πολυπολιτισμική;;;

Πραγματικά, έσιει κανέναν μήνα που το σκέφτομαι έντονα. Όπου πάω συναντώ το ίδιο φαινόμενο. Καφετέριες και εστιατόρια να εργοδοτούν άτομα που δεν μπορούν να αρθρώσουν ούτε λέξη στα ελληνικά (τζιαι κάποιοι ούτε στα αγγλικά). Κάποιοι απ'αυτούς αντιλαμβάνονται την αδυναμία τους, τζιαι όταν πάεις να παραγγείλεις στα αγγλικά είναι απολογητικοί. Κάποιοι άλλοι όμως έχουν τζιαι την απαίτηση να μιλάς τζιαι άπταιστα αγγλικά, τζιαι αν δεν το κάμεις ζαομουτσουνιάζουν.

Εν έσιει σημμασίαν όμως, ένι φταίν οι υπαλλήλοι που δεν μιλούν τη γλώσσα (κάποιοι τουλάχιστον, όι τζείνοι που εν 13 χρόνια δαμε). Κυρίως φταίνε οι εργοδότες, αλλά τζιαί η νοοτροπία του πελάτη που δεν διαμαρτύρεται γενικά για τίποτε. Που την άλλη σκέφτομαι ότι εάν διαμαρτυρηθώ μπορεί να χάσει τη δουλειάν του το άτομο τζιαί έννα λυπηθώ πολλά.

Ως τώρα εγώ ήμουν άκρως ευγενική τζιαι ποττέ εν έκαμα θέμα. Τελευταίως όμως μιλώ τους ελληνικά τζι'ας μεν καταλάβουν. Την τελευταία φορά ερωτήσαν με εαν ήθελα να φωνάξουν τον μάνατζερ για να παραγγείλω, γιατί κανένας άλλος εν εμιλούσεν ελληνικά. Νομίζω ότι εν θα έπρεπε να χρειάζομαι κοτζαμ μάνατζερ για να παραγγείλω. Επίσης,  εσκέφτηκα να μάθω να παραγγέλλω στα Ρώσσικα ή στα Γερμανικά για να αποφύγω να μιλώ πάντα αγγλικά. Μεν με παρεξηγείται, εσπούδασα σε αγγλόφωνες χώρες τζιαι εν έχω πρόβλημα με τη συγκεκριμένη γλώσσα. Διερωτούμαι όμως εάν σε άλλες (μη αγγλόφωνες) χώρες ανέχονται να τους μιλάν τα γκαρσόνια αγγλικά. Μάλλον, όι. Ούτε ρατσίστρια είμαι, λύει τους η μίλλα μου τούτους που δουλεύκουν δαμέ, μπορώ να πω ότι θαυμάζω τους τζιόλας. Για τούτον το λόγο είμαι διστακτική να κάμω παράπονο, αλλά αν μου ξαναπούν English please, εγώ έννα τα σπάσω ούλλα.. Γκρρρρ...

Τραγουδάκι anyone?

Έναν πράμα που μου λείπει πολλά σε τούτον τον τόπο εν οι καλές συναυλίες (τζιαι εννοώ καλές, όι τον καθένα ξεπεσμένο που φέρνει η εδόν τζια οι  νεολαίες των κομμάτων). Για όσους καταλάβουν... Enjoy!