Εννά 'ρτεις να σκαρφαλλώσουμεν;

Νομίζω ότι εξαναμίλησα για τούτον το θέμα, αλλά ίσως επειδή πλησιάζω επικίνδυνα τα 30 πίαννει με έναν πράμα τζιαι σκέφτουμαι διάφορα του παρελθόντος. Εσυνειδητοποίησα πρόσφατα ότι με αρκετά άτομα στη ζωή μου επεράσαμεν πολλές, σημαντικές στιγμές, ανεπανάληπτες. Εμπειρίες τζιαι στιγμές που μοιράζεσαι μόνο με κολλητούς σου φίλους, τζιαι νιώθεις ότι μόνο τζείνοι σε καταλαβαίνουν π.χ. το πρώτο σου φιλί, ο χωρισμός με γκόμενους, οι τσακωμοί με φίλες, η πρώτη φορά που έκαμες σεξ κτλ. Αν πάω τζιαι πιο πίσω θυμούμαι τις εμπειρίες μου που το Δημοτικό, τζιαι πόσην παρέα έκαμνα με τις φιλενάδες μου. Επαίζαμεν με τις κούκλες μας, εγυρίζαμεν με τα ποδήλατά μας για ώρες, εσκαρφαλλώναμεν στα δέντρα, εγράφαμεν τραγούθκια, εκάμναμεν πικ νικ, ακούαμεν την Μαντόνα τζιαι τον Μάικλ Τζάκσον...
Δυστυχώς με τούτα τα άτομα εχάθηκα τέλλεια. Όι μόνον με τις φίλες μου που το Δημοτικό, αλλά τζιαι με τις παραπάνω κολλητές μου που το Γυμνάσιο τζιαι το Λύκειο. Ξέρω ότι εν μια φυσική κατάληξη: πάεις για σπουδές, αποκτάς άλλα ενδιαφέροντα, οι άνθρωποι αλλάσσουν κτλ, κτλ. Δεν μπορώ όμως να σταματήσω να νοσταλγώ αυτές τις στιγμές, αλλά τζιαι να λυπούμαι γιατί εχαθήκαμεν. Don't get me wrong, τα συγκεκριμένα χρόνια της ζωής μου δεν ήταν πάντα ρόδινα, τζιαι ήθελα να ξεκόψω με αρκετά άτομα. Το κολάνιν όμως έπιαεν τζιαι άτομα που ήταν πραγματικοί φίλοι.
Τώρα κάμνω παρέα με 1-2 άτομα από το παρελθόν, αλλά με πολλήν προσπάθεια (τζιαι πρήξιμον από το κοινωνικόν Αρκούδι). Σιέρουμαι όποτε τα βλέπω, τζιαι αισθάνουμαι μια ζεστή οικειότητα.  Εν είμαι όμως ο άθρωπος που εννα πιάσει τον άλλον τηλέφωνο σε τακτική βάση, που έννα επιδιώξει να κρατήσει επαφή. Τώρα συνειδητοποιώ ότι τζιαι οι φιλίες θέλουν σκληρή δουλειά κάποιες φορες, αλλά εν μου φκαίνει.
Ελπίζω μόνον ως τα γεράματά μου (αν ζω ως τότε) να μεν μείνω τέλεια μόνη μου τζιαι να είμαι η weird lady της γειτονιάς με τους κάττους...

Road RAGE!!!

Λόγω της δουλειάς μου αναγκάζομαι να είμαι καθημερινά στους δρόμους (της Λευκωσίας). Δεν θα περιγράψω την κατάσταση γιατί νομίζω ξέρετε το χάος που επικρατεί στους πουστοδρομους. Ο σκοπός αυτού του ποστ είναι να αναφέρω την θεαματική αλλαγή προσωπικότητας που  μου συμβαίνει μόλις κάτσω στην θέση του οδηγού. Από μια ευγενική, καλοσυνάτη ύπαρξη μετατρέπομαι σε μια πελλονευρική φάουσα. Βρίζω χυδαία, κτυπώ τα σιέρκα μου στο τιμόνι, παίζω πουρού συνέχεια. Ο λόγος; Υπάρχουν τόσα πολλά πράγματα που κάμνουν οι οδηγοί (αλλά τζιαι οι υπόλοιποι χιούμανς) στον δρόμο που τα θεωρώ απαράδεκτα τζιαι με εκνευρίζουν αφάνταστα.  Να γράψω ένα τοπ τεν;;; Πλίζζ;;;

1. Σενάριο 1: Είσαι λλία μέτρα μακρυά από τα φώτα τζιαι θωρείς ότι εν πράσινο. Σκέφτεσαι: "Ευτυχώς εν μιαν φορά πράσινον τα γέριμα!!!".  Ο μπροστινός σου όμως πάει 35km με το ζόρι, εκεί που εσύ παρακαλάς να μην ανάψει κόκκινο. Ο Μαλάκας μπροστά σου εν ταράσσει, αλλά την τελευταία στιγμή περνά, ενώ εσένα πιάνει σε το κόκκινο. Έννεν γύριζμα;;; 

 2. Ο μπροστινός σου μιλά στο κινητό, τζιαι το αυτοκίνητό του εν πάει ίσια, εν δείχνει όταν εννα στρίψει, παλλουκώννει άξιππα χωρίς προειδοποίηση, τζιαι έσιει τζιαι παράπονο αν του παίξεις πουρού. 

3. Ο μπροστινός σου (επροσέξατε κανένα ππάττερν δαμε;) σταματά μες τη μέση του δρόμου σαν να μεν συμβαίνει τίποτα για να ψουμνήσει κινεζούες (ναι, έτυχε μου πάρα πολλές φορές). Σαννα μεν συμβαίνει τίποτε!

4. Ο πισινός σου (είπα να ξεφύγω λλίον) θέλει να πηαίνει με 180km τζιαι κολλά στον κώλο σου ενώ ξέρει ότι εν έσιεις κάπου να πάεις...ένι ξέρω τι περιμένει...

5. Γυναίκα οδηγός (ναι, εν αντρέπουμαι να το πω) φκαίννει που το στρίψημο τζιαι αθθυμάται να κοιτάξει αν έρκεται κανένας μόνον άμαν τα 3/4 του αυτοκινήτου της εν ήδη στον δρόμο. Έλεος!

6. Μαλάκας σου κόφκει τον δρόμο με το έτσι θέλω (άσχετα αν παρολίον να σε σκοτώσει) τζιαι έσιει τζιαι παράπονο ή χασκογελά.


7. Άλλος μαλάκας σε προσπερνά που τα δεξιά, τζιαι καταφέρνει να μπεί μπροστά σου στο ένα μέτρο που έσιεις απόσταση που τον μπροστινό σου. Τούτο ένι ξέρω πως το καταφέρνουν...


8. Ξικαπνίζει το εξόστ του μπροστινού σε σημείο ασφυξίας τζιαι πρέπει να το υποστείς, καθώς διερωτάσαι πως επέρασεν (ή αν επέρασεν) ΜΟΤ. Τωρά αν εν Τουρκοκύπριος εν έσιει να του πει κανένας τίποτα.


9. Αφήνεις έναν πεζό ή έναν αυτοκίνητο να διασταυρώσει, εν σου χαμογελά, τζιαι παίζει το πουλλίν του. Τάραξε ρε!!!


10. Το τοπ της ανθρώπινης αθλειότητας και κατάντιας: Να του πατάς για να σκοτώσεις τον κάττον που διασταυρώνει τον δρόμο.  Εν το είδα προσωπικά, αλλά άκουσά το να συμβαίνει. Πραγματικά, αν δω έτσι πράγμα είμαι ικανή να κατεβώ τζιαι να τον σκοτώσω με τα ίδια μου τα χέρια. Το πιο πιθανόν εν ότι έννα τις φάω, αλλά εν με κόφτει...

Φοούμαι...

Όσοι με ξέρουν, έστω και λίγο, γνωρίζουν τι shesa είμαι όσον αφορά τα αεροπλάνα. Γνωρίζουν επίσης τίτραβά το Αρκούδιν όταν ταξιδεύκουμεν. Τζιαι επειδή πλησιάζει ο καιρός που θα κάμουμεν το επόμενό μας ταξίδι, τζιαι επειδή πάντα κάτι ακούω/θκιαβάζω που μου προκαλέι σύγκρυο, θκιαβάστε τζιαι 'σεις το παρακάτω...
P.S. λαλείς η σάιπρους να τηρεί καλύτερα στάνταρτς;;

Πιλότος που ήθελε να συντρίψει το αεροσκάφος του μήνυσε την Qantas

23 Μαρτίου 2010, 10:36 EET

SigmaLive/NewsIt

Παρά το γεγονός ότι ένας πιλότος της αεροπορικής εταιρίας «Κουάντας» (Qantas) έπασχε από σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα, και είχε πολλές φορές ομολογήσει στους γιατρούς που τον εξέταζαν, ότι έχει έντονη επιθυμία να συντρίψει το αεροσκάφος που πιλοτάριζε, η εταιρία του επέτρεπε να πετάει για μια ολόκληρη τριετία!
Η πρωτοφανής αυτή ιστορία ήλθε στο "φως" της δημοσιότητας μετά την εκδίκαση της αγωγής, που έκανε ο πιλότος Μπράιαν Γκρίφιν (Bryan Griffin) εναντίον της Qantas, διεκδικώντας εργατική αποζημίωση, γιατί, όπως ισχυρίζεται, η κατάστασή του χειροτέρεψε επικίνδυνα την τριετία που η Qantas αρνούνταν κατηγορηματικά να δεχτεί ότι έπασχε από σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα.
Ο πιλότος Γκρίφιν παραιτήθηκε από την εργασία του το 1982, όταν πλέον είχε σχεδόν καταρρεύσει ψυχολογικά και δεν μπορούσε να εργαστεί άλλο.
Σύμφωνα με τα όσα έγιναν γνωστά κατά τη διάρκεια της προσφυγής του κατά της αυστραλιανής αεροπορικής εταιρίας, στην αρμόδια επιτροπή που εκδικάζει τις εργατικές αποζημιώσεις, από το 1979 μέχρι και το 1982 αρκετές φορές, όταν πετούσε, αισθανόταν έντονα την επιθυμία να σταματήσει τους κινητήρες του αεροσκάφους και να το αφήσει να συντριβεί μαζί με τους επιβάτες.
Μάλιστα, σε μια περίπτωση και ενώ το αεροπλάνο που πιλοτάριζε κατευθύνονταν στη Σιγκαπούρη και κατά τη διάρκεια ενός συναγερμού εκτάκτου ανάγκης, αντί να προβεί στους απαιτούμενους χειρισμούς, ακολούθησε τη διαδικασία που ακολουθείται στην απογείωση. Λίγο αργότερα, αντιλαμβανόμενος ότι δεν είναι σε θέση να παρακολουθήσει το τι ακριβώς συνέβαινε, εγκατάλειψε ακυβέρνητο το αεροσκάφος και βγήκε έξω από την καμπίνα, ώστε να καταφέρει να ηρεμήσει και να σκεφτεί πιο ξεκάθαρα, για να επιστρέψει μετά από λίγο στο χειριστήριο και να επανορθώσει το λάθος του.
Παράλληλα, έγινε γνωστό ότι ορισμένες φορές δεν επικοινωνούσε με τις αρμόδιες υπηρεσίες ελέγχου πτήσεων ή δεν έδινε τις πληροφορίες για το ύψος που πετούσε το αεροσκάφος.
Το δικαστήριο διαπίστωσε επίσης, ότι κατά τη διάρκεια της τριετίας, από το 1979 μέχρι το 1982 που η Qantas δεν δέχονταν ότι έπασχε από ψυχολογικά προβλήματα που εκδηλώνονταν με βαθιά κατάθλιψη, η κατάσταση της υγείας του Γκρίφιν επιδεινώθηκε, με αποτέλεσμα να σταματήσει να εργάζεται όταν κατάρρευσε η ψυχική του υγεία.
Τελικά, το δικαστήριο αποφάνθηκε ότι η εταιρία πρέπει να του καταβάλει αποζημίωση, μετά την παρέλευση τόσων ετών, τόσο για τους μισθούς τους οποίους έχασε όσο και για τα έξοδα νοσηλείας και θεραπείας, καθώς και τα νομικά έξοδα στα οποία υποβλήθηκε προκειμένου να πάρει την αποζημίωση που δικαιούται.

Φοούμαι...