Κύπρος, η πολυπολιτισμική;;;

Πραγματικά, έσιει κανέναν μήνα που το σκέφτομαι έντονα. Όπου πάω συναντώ το ίδιο φαινόμενο. Καφετέριες και εστιατόρια να εργοδοτούν άτομα που δεν μπορούν να αρθρώσουν ούτε λέξη στα ελληνικά (τζιαι κάποιοι ούτε στα αγγλικά). Κάποιοι απ'αυτούς αντιλαμβάνονται την αδυναμία τους, τζιαι όταν πάεις να παραγγείλεις στα αγγλικά είναι απολογητικοί. Κάποιοι άλλοι όμως έχουν τζιαι την απαίτηση να μιλάς τζιαι άπταιστα αγγλικά, τζιαι αν δεν το κάμεις ζαομουτσουνιάζουν.

Εν έσιει σημμασίαν όμως, ένι φταίν οι υπαλλήλοι που δεν μιλούν τη γλώσσα (κάποιοι τουλάχιστον, όι τζείνοι που εν 13 χρόνια δαμε). Κυρίως φταίνε οι εργοδότες, αλλά τζιαί η νοοτροπία του πελάτη που δεν διαμαρτύρεται γενικά για τίποτε. Που την άλλη σκέφτομαι ότι εάν διαμαρτυρηθώ μπορεί να χάσει τη δουλειάν του το άτομο τζιαί έννα λυπηθώ πολλά.

Ως τώρα εγώ ήμουν άκρως ευγενική τζιαι ποττέ εν έκαμα θέμα. Τελευταίως όμως μιλώ τους ελληνικά τζι'ας μεν καταλάβουν. Την τελευταία φορά ερωτήσαν με εαν ήθελα να φωνάξουν τον μάνατζερ για να παραγγείλω, γιατί κανένας άλλος εν εμιλούσεν ελληνικά. Νομίζω ότι εν θα έπρεπε να χρειάζομαι κοτζαμ μάνατζερ για να παραγγείλω. Επίσης,  εσκέφτηκα να μάθω να παραγγέλλω στα Ρώσσικα ή στα Γερμανικά για να αποφύγω να μιλώ πάντα αγγλικά. Μεν με παρεξηγείται, εσπούδασα σε αγγλόφωνες χώρες τζιαι εν έχω πρόβλημα με τη συγκεκριμένη γλώσσα. Διερωτούμαι όμως εάν σε άλλες (μη αγγλόφωνες) χώρες ανέχονται να τους μιλάν τα γκαρσόνια αγγλικά. Μάλλον, όι. Ούτε ρατσίστρια είμαι, λύει τους η μίλλα μου τούτους που δουλεύκουν δαμέ, μπορώ να πω ότι θαυμάζω τους τζιόλας. Για τούτον το λόγο είμαι διστακτική να κάμω παράπονο, αλλά αν μου ξαναπούν English please, εγώ έννα τα σπάσω ούλλα.. Γκρρρρ...