Τα σκουπίθκια

  Σήμερα, επειδή εν είχα κάτι καλλύττερο να κάμω, αποφάσισα να καθαρίσω το κινητό μου από αχρείαστα μηνύματα. Άρχισα να σβήνω τα περισσότερα, που ήταν φυσικά προς το Αρκούδι. Μεταξύ άλλων, το πιο συχνό μήνυμα με διαφορά ήταν: "Εξέχασα το σάντουιτς μου πάλε", στο οποίο η πιο συχνή απάντηση του Αρκουδίου ήταν: "Είσαι μαννή". 
 Επίσης, βρήκα ένα ποίημα που του είχα γράψει μια μέρα που είχα έμπνευση, τζιαι είπα να το μοιραστώ μαζί σας:

  " Μωράκι σε παρακαλώ, να πάρεις τα σκουπίθκια*,

     Ιδάλλως έννα πάω να μείνω Πολεμίθκια,

     Με κάτι λέριδες θα είμαι, παρέα όλη μέρα,  

     Μπάνιο θα κάμνω μια φορά, μόνο τη Δευτέρα.

    
     Μωράκι σε ικετεύω: Πάρε τα σκουπίθκια!

    Τζιαι εβρώμισαν τα εψεσινά που επέταξα κρομμύθκια,

    Το σπίτι μας εγίνηκεν όπως τον Κοτσιάτη,

    Σκοντάφτω για να πάω που δαμέ ως το κρεβάτι.

    
    Τζιαι ξέρω τί εννα μου πείς, ούλλον δικαιολογίες,

    πως είσαι κουρασμένος, τζιαι τέθκοιες μαλακίες,

    ούλλη μέρα χαρκιέσαι πως δουλεύκεις;

    Μα πέ μου ρε αχάπαρε, ποιόν εν που κοροϊδεύκεις;

    
     Πάντα επίσκευκα εγιώ, θα ήμουν πριγκιπέσσα,

    μα όταν σε εγνώρισα είπα: Shιέσε μέσα!

    Επίες τζιαι εκουβάλησες μεγάφωνα τζιαι ιστορίες,

    έννα σε στείλω έσσω σου μόνο με πατανίες!"

*Έναν πράμα να σας πώ: Μόλις ήρτεν σπίτι επήρεν τα σκουπίθκια κάτω...