Θέλω να ανοίξω δώρα πολλά, τυλιμένα με πολύχρωμα χαρτιά. Θέλω δώρα μεγάλα ή και μικρά, πράματα που ήθελα πάντα, πράγματα χρήσιμα, αλλά όχι κατ' ανάγκην. Δεν είναι ανάγκη να είναι ακριβά, φτάνει να είναι διαλεγμένα με αγάπη. Τζιαι μετά που τις γιορτές θέλω τζιαι δώρα πολλά στα γενέθλιά μου.
Όσοι είστε φίλοι μου να το έχετε υπόψην σας.
Αυτά. Είχα ανάγκη να εκφραστώ.
Κυριακή 19 Δεκεμβρίου 2010
Πουτ δε ΠΑΤΑΤΕΣ ντάουν!
Οι προσπάθειες φίμωσης της κοινής γνώμης δεν είναι σημερινές. Υπήρχαν πάντοτε και δυστυχώς δεν ειναι μόνο κυπριακό φαινόμενο. Εμπνευσμένη από το ποστ του Okyalou ( http://antieidiseis.blogspot.com/ ), βρήκα και 'γω ευκαιρία να εκνευριστώ!!!
Ποιός θυμάται πλέον τα σκάνδαλα του Γενικού Νοσοκομείου, ή του Ακτινοθεραπευτικού, ή του ογκολογικού, ή των S-300, ή της Ήλιος, ή του Ντάουνερ, ή της ανέγερσης του Δημαρχείου Λευκωσίας, ή της σκεπής του δημ. θεάτρου, ή τα δόντια του εισαγγελέα, ή την υπόθεση Ξενή Ξενοφώντος, ή τις εξετάσεις της αστυνομίας με τα στυλλάρκα κτλ κτλ (the list goes on...); Κανένας! Ξέρετε γιατί; Γιατί απλώς ο κόσμος πιστεύκει ότι εν τον αφορά προσωπικά, επειδή ο ίδιος εν έχασεν τίποτα, τζιαι επειδή νιώθει ότι εαν αντιδράσει δεν θα γίνει τίποτα.
Τζιαι επειδή έννεν καλά να ππέφτουμεν που το εγώ μας τζιαι να φαινούμαστεν πάντοτε αντιδραστικοί τζιαι περίεργοι, σιωπούμεν. "Γιατί να πω εγώ κάτι; Οι άλλοι γιατί εν αντιδρούν;". Γιατί ρε μαλακισμένε εσύ είσαι τούτος ο άλλος, τζιαι αν δεν αντιδράσεις να πεις τζείνον που σκέφτεσαι έν θα το κάμει κανένας για λλόου σου...
Ποιός θυμάται πλέον τα σκάνδαλα του Γενικού Νοσοκομείου, ή του Ακτινοθεραπευτικού, ή του ογκολογικού, ή των S-300, ή της Ήλιος, ή του Ντάουνερ, ή της ανέγερσης του Δημαρχείου Λευκωσίας, ή της σκεπής του δημ. θεάτρου, ή τα δόντια του εισαγγελέα, ή την υπόθεση Ξενή Ξενοφώντος, ή τις εξετάσεις της αστυνομίας με τα στυλλάρκα κτλ κτλ (the list goes on...); Κανένας! Ξέρετε γιατί; Γιατί απλώς ο κόσμος πιστεύκει ότι εν τον αφορά προσωπικά, επειδή ο ίδιος εν έχασεν τίποτα, τζιαι επειδή νιώθει ότι εαν αντιδράσει δεν θα γίνει τίποτα.
Τζιαι επειδή έννεν καλά να ππέφτουμεν που το εγώ μας τζιαι να φαινούμαστεν πάντοτε αντιδραστικοί τζιαι περίεργοι, σιωπούμεν. "Γιατί να πω εγώ κάτι; Οι άλλοι γιατί εν αντιδρούν;". Γιατί ρε μαλακισμένε εσύ είσαι τούτος ο άλλος, τζιαι αν δεν αντιδράσεις να πεις τζείνον που σκέφτεσαι έν θα το κάμει κανένας για λλόου σου...
Πέμπτη 16 Δεκεμβρίου 2010
Culture shock!
Έβρεξεν επιτέλους τζιαι επαρέλυσεν η λειτουργία των πάντων. Φυσικά εχάλασεν τζιαι η αντένα της Nova, τζιαι εν επία πάνω στην ταράτσα να τη σάσω ακόμα. Εν έπιανεν τιποτα, αλλά είπα " Έτσι τζι' αλλιώς ένι βλέπουμεν πολλήν τηλεόραση, σάζω την αύριο". Οπόταν έσιει λλίες μέρες που πιάνουμεν μόνο τα τοπικά, κυπριακά κανάλια. Να σας πω ότι έπαθα έναν τεράστιο shock! Είχα κάποιαν ιδέα για το τί δείχνει η τηλεόραση, π.χ. σειρές τύπου Το Νησί ή η Ελένη η Horny, αλλά δαμέ μιλούμεν για μεγάλο ξεπεσμό. Το Trash Tv στο μεγαλείον της. Εν γίνεται να δείχνουν έτσι πράματα τζιαι ο κόσμος να τα θωρεί. Πόθεν ν'αρκέψω; Που τες αηδίες της Ελλάδας στυλ Big Brother, που μόνον να τσακώνουνται τζιαι να βρίζουν άσκοπα ξέρουν; που τες παρουσιάστριες που από μουζουρούες εγίνασιν ούλλες Σουηδέζες; Οξά που τις 'κυπριακές παραγωγές', που εν τα ίδια τζιαι τα ίδια, τζιαι που ο σκηνοθέτης είδεν την Polansky, ενώ οι ηθοποιοί (που στην πλειοψηφία τους εν ούλλοι άχρηστοι, τζιαι ψώνια) έν πείθουν με τίποτα!
Αίσχος! Πραγματικά έννεν ότι εζούσα στον κόσμο μου ως τωρά, αλλά δις ισ ττού ματς... No wonder που πάμεν που το κακό στο σιειρόττερο...
Αίσχος! Πραγματικά έννεν ότι εζούσα στον κόσμο μου ως τωρά, αλλά δις ισ ττού ματς... No wonder που πάμεν που το κακό στο σιειρόττερο...
Παρασκευή 19 Νοεμβρίου 2010
Εννά 'ρτεις να σκαρφαλλώσουμεν;
Νομίζω ότι εξαναμίλησα για τούτον το θέμα, αλλά ίσως επειδή πλησιάζω επικίνδυνα τα 30 πίαννει με έναν πράμα τζιαι σκέφτουμαι διάφορα του παρελθόντος. Εσυνειδητοποίησα πρόσφατα ότι με αρκετά άτομα στη ζωή μου επεράσαμεν πολλές, σημαντικές στιγμές, ανεπανάληπτες. Εμπειρίες τζιαι στιγμές που μοιράζεσαι μόνο με κολλητούς σου φίλους, τζιαι νιώθεις ότι μόνο τζείνοι σε καταλαβαίνουν π.χ. το πρώτο σου φιλί, ο χωρισμός με γκόμενους, οι τσακωμοί με φίλες, η πρώτη φορά που έκαμες σεξ κτλ. Αν πάω τζιαι πιο πίσω θυμούμαι τις εμπειρίες μου που το Δημοτικό, τζιαι πόσην παρέα έκαμνα με τις φιλενάδες μου. Επαίζαμεν με τις κούκλες μας, εγυρίζαμεν με τα ποδήλατά μας για ώρες, εσκαρφαλλώναμεν στα δέντρα, εγράφαμεν τραγούθκια, εκάμναμεν πικ νικ, ακούαμεν την Μαντόνα τζιαι τον Μάικλ Τζάκσον...
Δυστυχώς με τούτα τα άτομα εχάθηκα τέλλεια. Όι μόνον με τις φίλες μου που το Δημοτικό, αλλά τζιαι με τις παραπάνω κολλητές μου που το Γυμνάσιο τζιαι το Λύκειο. Ξέρω ότι εν μια φυσική κατάληξη: πάεις για σπουδές, αποκτάς άλλα ενδιαφέροντα, οι άνθρωποι αλλάσσουν κτλ, κτλ. Δεν μπορώ όμως να σταματήσω να νοσταλγώ αυτές τις στιγμές, αλλά τζιαι να λυπούμαι γιατί εχαθήκαμεν. Don't get me wrong, τα συγκεκριμένα χρόνια της ζωής μου δεν ήταν πάντα ρόδινα, τζιαι ήθελα να ξεκόψω με αρκετά άτομα. Το κολάνιν όμως έπιαεν τζιαι άτομα που ήταν πραγματικοί φίλοι.
Τώρα κάμνω παρέα με 1-2 άτομα από το παρελθόν, αλλά με πολλήν προσπάθεια (τζιαι πρήξιμον από το κοινωνικόν Αρκούδι). Σιέρουμαι όποτε τα βλέπω, τζιαι αισθάνουμαι μια ζεστή οικειότητα. Εν είμαι όμως ο άθρωπος που εννα πιάσει τον άλλον τηλέφωνο σε τακτική βάση, που έννα επιδιώξει να κρατήσει επαφή. Τώρα συνειδητοποιώ ότι τζιαι οι φιλίες θέλουν σκληρή δουλειά κάποιες φορες, αλλά εν μου φκαίνει.
Ελπίζω μόνον ως τα γεράματά μου (αν ζω ως τότε) να μεν μείνω τέλεια μόνη μου τζιαι να είμαι η weird lady της γειτονιάς με τους κάττους...
Δυστυχώς με τούτα τα άτομα εχάθηκα τέλλεια. Όι μόνον με τις φίλες μου που το Δημοτικό, αλλά τζιαι με τις παραπάνω κολλητές μου που το Γυμνάσιο τζιαι το Λύκειο. Ξέρω ότι εν μια φυσική κατάληξη: πάεις για σπουδές, αποκτάς άλλα ενδιαφέροντα, οι άνθρωποι αλλάσσουν κτλ, κτλ. Δεν μπορώ όμως να σταματήσω να νοσταλγώ αυτές τις στιγμές, αλλά τζιαι να λυπούμαι γιατί εχαθήκαμεν. Don't get me wrong, τα συγκεκριμένα χρόνια της ζωής μου δεν ήταν πάντα ρόδινα, τζιαι ήθελα να ξεκόψω με αρκετά άτομα. Το κολάνιν όμως έπιαεν τζιαι άτομα που ήταν πραγματικοί φίλοι.
Τώρα κάμνω παρέα με 1-2 άτομα από το παρελθόν, αλλά με πολλήν προσπάθεια (τζιαι πρήξιμον από το κοινωνικόν Αρκούδι). Σιέρουμαι όποτε τα βλέπω, τζιαι αισθάνουμαι μια ζεστή οικειότητα. Εν είμαι όμως ο άθρωπος που εννα πιάσει τον άλλον τηλέφωνο σε τακτική βάση, που έννα επιδιώξει να κρατήσει επαφή. Τώρα συνειδητοποιώ ότι τζιαι οι φιλίες θέλουν σκληρή δουλειά κάποιες φορες, αλλά εν μου φκαίνει.
Ελπίζω μόνον ως τα γεράματά μου (αν ζω ως τότε) να μεν μείνω τέλεια μόνη μου τζιαι να είμαι η weird lady της γειτονιάς με τους κάττους...
Δευτέρα 15 Νοεμβρίου 2010
Road RAGE!!!
Λόγω της δουλειάς μου αναγκάζομαι να είμαι καθημερινά στους δρόμους (της Λευκωσίας). Δεν θα περιγράψω την κατάσταση γιατί νομίζω ξέρετε το χάος που επικρατεί στους πουστοδρομους. Ο σκοπός αυτού του ποστ είναι να αναφέρω την θεαματική αλλαγή προσωπικότητας που μου συμβαίνει μόλις κάτσω στην θέση του οδηγού. Από μια ευγενική, καλοσυνάτη ύπαρξη μετατρέπομαι σε μια πελλονευρική φάουσα. Βρίζω χυδαία, κτυπώ τα σιέρκα μου στο τιμόνι, παίζω πουρού συνέχεια. Ο λόγος; Υπάρχουν τόσα πολλά πράγματα που κάμνουν οι οδηγοί (αλλά τζιαι οι υπόλοιποι χιούμανς) στον δρόμο που τα θεωρώ απαράδεκτα τζιαι με εκνευρίζουν αφάνταστα. Να γράψω ένα τοπ τεν;;; Πλίζζ;;;
- Σενάριο 1: Είσαι λλία μέτρα μακρυά από τα φώτα τζιαι θωρείς ότι εν πράσινο. Σκέφτεσαι: "Ευτυχώς εν μιαν φορά πράσινον τα γέριμα!!!". Ο μπροστινός σου όμως πάει 35km με το ζόρι, εκεί που εσύ παρακαλάς να μην ανάψει κόκκινο. Ο Μαλάκας μπροστά σου εν ταράσσει, αλλά την τελευταία στιγμή περνά, ενώ εσένα πιάνει σε το κόκκινο. Έννεν γύριζμα;;;
2. Ο μπροστινός σου μιλά στο κινητό, τζιαι το αυτοκίνητό του εν πάει ίσια, εν δείχνει όταν εννα στρίψει, παλλουκώννει άξιππα χωρίς προειδοποίηση, τζιαι έσιει τζιαι παράπονο αν του παίξεις πουρού.
3. Ο μπροστινός σου (επροσέξατε κανένα ππάττερν δαμε;) σταματά μες τη μέση του δρόμου σαν να μεν συμβαίνει τίποτα για να ψουμνήσει κινεζούες (ναι, έτυχε μου πάρα πολλές φορές). Σαννα μεν συμβαίνει τίποτε!
4. Ο πισινός σου (είπα να ξεφύγω λλίον) θέλει να πηαίνει με 180km τζιαι κολλά στον κώλο σου ενώ ξέρει ότι εν έσιεις κάπου να πάεις...ένι ξέρω τι περιμένει...
5. Γυναίκα οδηγός (ναι, εν αντρέπουμαι να το πω) φκαίννει που το στρίψημο τζιαι αθθυμάται να κοιτάξει αν έρκεται κανένας μόνον άμαν τα 3/4 του αυτοκινήτου της εν ήδη στον δρόμο. Έλεος!
6. Μαλάκας σου κόφκει τον δρόμο με το έτσι θέλω (άσχετα αν παρολίον να σε σκοτώσει) τζιαι έσιει τζιαι παράπονο ή χασκογελά.
7. Άλλος μαλάκας σε προσπερνά που τα δεξιά, τζιαι καταφέρνει να μπεί μπροστά σου στο ένα μέτρο που έσιεις απόσταση που τον μπροστινό σου. Τούτο ένι ξέρω πως το καταφέρνουν...
8. Ξικαπνίζει το εξόστ του μπροστινού σε σημείο ασφυξίας τζιαι πρέπει να το υποστείς, καθώς διερωτάσαι πως επέρασεν (ή αν επέρασεν) ΜΟΤ. Τωρά αν εν Τουρκοκύπριος εν έσιει να του πει κανένας τίποτα.
9. Αφήνεις έναν πεζό ή έναν αυτοκίνητο να διασταυρώσει, εν σου χαμογελά, τζιαι παίζει το πουλλίν του. Τάραξε ρε!!!
10. Το τοπ της ανθρώπινης αθλειότητας και κατάντιας: Να του πατάς για να σκοτώσεις τον κάττον που διασταυρώνει τον δρόμο. Εν το είδα προσωπικά, αλλά άκουσά το να συμβαίνει. Πραγματικά, αν δω έτσι πράγμα είμαι ικανή να κατεβώ τζιαι να τον σκοτώσω με τα ίδια μου τα χέρια. Το πιο πιθανόν εν ότι έννα τις φάω, αλλά εν με κόφτει...
Τρίτη 9 Νοεμβρίου 2010
Φοούμαι...
Όσοι με ξέρουν, έστω και λίγο, γνωρίζουν τι shesa είμαι όσον αφορά τα αεροπλάνα. Γνωρίζουν επίσης τίτραβά το Αρκούδιν όταν ταξιδεύκουμεν. Τζιαι επειδή πλησιάζει ο καιρός που θα κάμουμεν το επόμενό μας ταξίδι, τζιαι επειδή πάντα κάτι ακούω/θκιαβάζω που μου προκαλέι σύγκρυο, θκιαβάστε τζιαι 'σεις το παρακάτω...
P.S. λαλείς η σάιπρους να τηρεί καλύτερα στάνταρτς;;
Η πρωτοφανής αυτή ιστορία ήλθε στο "φως" της δημοσιότητας μετά την εκδίκαση της αγωγής, που έκανε ο πιλότος Μπράιαν Γκρίφιν (Bryan Griffin) εναντίον της Qantas, διεκδικώντας εργατική αποζημίωση, γιατί, όπως ισχυρίζεται, η κατάστασή του χειροτέρεψε επικίνδυνα την τριετία που η Qantas αρνούνταν κατηγορηματικά να δεχτεί ότι έπασχε από σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα.
Ο πιλότος Γκρίφιν παραιτήθηκε από την εργασία του το 1982, όταν πλέον είχε σχεδόν καταρρεύσει ψυχολογικά και δεν μπορούσε να εργαστεί άλλο.
Σύμφωνα με τα όσα έγιναν γνωστά κατά τη διάρκεια της προσφυγής του κατά της αυστραλιανής αεροπορικής εταιρίας, στην αρμόδια επιτροπή που εκδικάζει τις εργατικές αποζημιώσεις, από το 1979 μέχρι και το 1982 αρκετές φορές, όταν πετούσε, αισθανόταν έντονα την επιθυμία να σταματήσει τους κινητήρες του αεροσκάφους και να το αφήσει να συντριβεί μαζί με τους επιβάτες.
Μάλιστα, σε μια περίπτωση και ενώ το αεροπλάνο που πιλοτάριζε κατευθύνονταν στη Σιγκαπούρη και κατά τη διάρκεια ενός συναγερμού εκτάκτου ανάγκης, αντί να προβεί στους απαιτούμενους χειρισμούς, ακολούθησε τη διαδικασία που ακολουθείται στην απογείωση. Λίγο αργότερα, αντιλαμβανόμενος ότι δεν είναι σε θέση να παρακολουθήσει το τι ακριβώς συνέβαινε, εγκατάλειψε ακυβέρνητο το αεροσκάφος και βγήκε έξω από την καμπίνα, ώστε να καταφέρει να ηρεμήσει και να σκεφτεί πιο ξεκάθαρα, για να επιστρέψει μετά από λίγο στο χειριστήριο και να επανορθώσει το λάθος του.
Παράλληλα, έγινε γνωστό ότι ορισμένες φορές δεν επικοινωνούσε με τις αρμόδιες υπηρεσίες ελέγχου πτήσεων ή δεν έδινε τις πληροφορίες για το ύψος που πετούσε το αεροσκάφος.
Το δικαστήριο διαπίστωσε επίσης, ότι κατά τη διάρκεια της τριετίας, από το 1979 μέχρι το 1982 που η Qantas δεν δέχονταν ότι έπασχε από ψυχολογικά προβλήματα που εκδηλώνονταν με βαθιά κατάθλιψη, η κατάσταση της υγείας του Γκρίφιν επιδεινώθηκε, με αποτέλεσμα να σταματήσει να εργάζεται όταν κατάρρευσε η ψυχική του υγεία.
Τελικά, το δικαστήριο αποφάνθηκε ότι η εταιρία πρέπει να του καταβάλει αποζημίωση, μετά την παρέλευση τόσων ετών, τόσο για τους μισθούς τους οποίους έχασε όσο και για τα έξοδα νοσηλείας και θεραπείας, καθώς και τα νομικά έξοδα στα οποία υποβλήθηκε προκειμένου να πάρει την αποζημίωση που δικαιούται.
Φοούμαι...
P.S. λαλείς η σάιπρους να τηρεί καλύτερα στάνταρτς;;
Πιλότος που ήθελε να συντρίψει το αεροσκάφος του μήνυσε την Qantas
23 Μαρτίου 2010, 10:36 EET
Παρά το γεγονός ότι ένας πιλότος της αεροπορικής εταιρίας «Κουάντας» (Qantas) έπασχε από σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα, και είχε πολλές φορές ομολογήσει στους γιατρούς που τον εξέταζαν, ότι έχει έντονη επιθυμία να συντρίψει το αεροσκάφος που πιλοτάριζε, η εταιρία του επέτρεπε να πετάει για μια ολόκληρη τριετία!Η πρωτοφανής αυτή ιστορία ήλθε στο "φως" της δημοσιότητας μετά την εκδίκαση της αγωγής, που έκανε ο πιλότος Μπράιαν Γκρίφιν (Bryan Griffin) εναντίον της Qantas, διεκδικώντας εργατική αποζημίωση, γιατί, όπως ισχυρίζεται, η κατάστασή του χειροτέρεψε επικίνδυνα την τριετία που η Qantas αρνούνταν κατηγορηματικά να δεχτεί ότι έπασχε από σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα.
Ο πιλότος Γκρίφιν παραιτήθηκε από την εργασία του το 1982, όταν πλέον είχε σχεδόν καταρρεύσει ψυχολογικά και δεν μπορούσε να εργαστεί άλλο.
Σύμφωνα με τα όσα έγιναν γνωστά κατά τη διάρκεια της προσφυγής του κατά της αυστραλιανής αεροπορικής εταιρίας, στην αρμόδια επιτροπή που εκδικάζει τις εργατικές αποζημιώσεις, από το 1979 μέχρι και το 1982 αρκετές φορές, όταν πετούσε, αισθανόταν έντονα την επιθυμία να σταματήσει τους κινητήρες του αεροσκάφους και να το αφήσει να συντριβεί μαζί με τους επιβάτες.
Μάλιστα, σε μια περίπτωση και ενώ το αεροπλάνο που πιλοτάριζε κατευθύνονταν στη Σιγκαπούρη και κατά τη διάρκεια ενός συναγερμού εκτάκτου ανάγκης, αντί να προβεί στους απαιτούμενους χειρισμούς, ακολούθησε τη διαδικασία που ακολουθείται στην απογείωση. Λίγο αργότερα, αντιλαμβανόμενος ότι δεν είναι σε θέση να παρακολουθήσει το τι ακριβώς συνέβαινε, εγκατάλειψε ακυβέρνητο το αεροσκάφος και βγήκε έξω από την καμπίνα, ώστε να καταφέρει να ηρεμήσει και να σκεφτεί πιο ξεκάθαρα, για να επιστρέψει μετά από λίγο στο χειριστήριο και να επανορθώσει το λάθος του.
Παράλληλα, έγινε γνωστό ότι ορισμένες φορές δεν επικοινωνούσε με τις αρμόδιες υπηρεσίες ελέγχου πτήσεων ή δεν έδινε τις πληροφορίες για το ύψος που πετούσε το αεροσκάφος.
Το δικαστήριο διαπίστωσε επίσης, ότι κατά τη διάρκεια της τριετίας, από το 1979 μέχρι το 1982 που η Qantas δεν δέχονταν ότι έπασχε από ψυχολογικά προβλήματα που εκδηλώνονταν με βαθιά κατάθλιψη, η κατάσταση της υγείας του Γκρίφιν επιδεινώθηκε, με αποτέλεσμα να σταματήσει να εργάζεται όταν κατάρρευσε η ψυχική του υγεία.
Τελικά, το δικαστήριο αποφάνθηκε ότι η εταιρία πρέπει να του καταβάλει αποζημίωση, μετά την παρέλευση τόσων ετών, τόσο για τους μισθούς τους οποίους έχασε όσο και για τα έξοδα νοσηλείας και θεραπείας, καθώς και τα νομικά έξοδα στα οποία υποβλήθηκε προκειμένου να πάρει την αποζημίωση που δικαιούται.
Φοούμαι...
Σάββατο 30 Οκτωβρίου 2010
Εν με κόφτει...
- Εν με κόφτει που έσιεις υψηλή θέση σε κάποιο υπουργείο, τζιαι τσιμπάς 4000 ευρώ τον μήνα.
- Εν με κόφτει που ο άντρας σου εν ο pash σε κάποια επιτροπή, τζιαι γνωστός του προέδρου (of course, αλλιώς δεν θα ήταν τζιαμέ)
- Εν με κόφτει που οδηγάς έναν ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΜπιΕμΝταμπολγιου, το οποίο εν ολοφάνερο ότι εν μπορείς να ελέγξεις τζιαι έννα πατήσεις κανέναν. Θωρώ σε κάθε πρωί ίνταλως οδηγάς...
- Εν με κόφτει που έσιεις 3 μέτρα nushia, κότζινα, που φορείς σίηλια γρουσά δακτυλίθκια, τζιαι άλλα πατρονήσημα κοσμήματα, που το μαλλίν εν πάντα του κομμωτηρίου, βαμμένο ξανθό, τζιαι που ντύνεσαι "στην τρίχα".
- Εν με κόφτει που είσαι εκνευριστικότατη, όπου σταθείς τζιαι όπου βρεθείς ακούεται μόνον η φωνή σου, τζιαι για τα πάντα έσιεις άποψη. U know what? Οι απόψεις εν όπως τες κωλοτρυπίδες: Ούλλοι έχουν που μιαν.
- Εν με κόφτει που μιλάς σε ούλλους με τον ποιό προσποιητό τρόπο, ούλον "κούκλα μου", τζιαι "αγάπη μου", τζιαι παίζεις το καλή, αλά Βουγιουκλάκη.
- Εν με κόφτει αν ο άντρας σου σε τζερατώνει με 20χρονές στο μυστικόν του διαμερισμαν στο κέντρο, τζιαι φκάλλεις τα νεύρα σου τζιαι τις ανασφάλειές σου πάνω μας.
- Εν με κόφτει που σε συμπαθά ο μάστρος μου τζιαι κρόννεται σου. You deserve each other!
- Εν με κόφτει που προωθείς τις δικές σου απόψεις στο υπουργείο, λόγω προσωπικών συμφερόντων, για να προβληθεις. Έσιει πολλούς σαν εσένα...
- Εν με κόφτει που με συμπαθείς τζιαι πιστεύκεις ότι είμαι καλή στη δουλειά μου. Ξέρω ότι η άποψη σου εν βασίζεται σε αντικειμένικά κριτήρια, αλλά στο ότι ό,τι πεις απλώς χαμογελώ τζιαι σούζω την κελλέ μου.
- Εν με κόφτει που αγνοείς ότι έννεν ούλλοι σαν εσένα ( ή απλώς εθελοτυφλείς)
Τετάρτη 27 Οκτωβρίου 2010
Ανησυχώ τζιαι γω...
Με αφορμή το ποστ της Μάνας ( http://mana-mia.blogspot.com/2010/10/blog-post_27.html ), έχω να πω ότι ανησυχώ τζιαι 'γω πάρα πολλά.
Πρώτον, επέθανεν το χταποδάκι μασκότ που προέβλεπε τους νικητές κάθε αγώνα στο Μουντιάλ. Νομίζω το όνομάν του ήταν Πωλ. Το περίεργο όμως εν ότι εν μας είπαν που τί επέθανε. Μήπως ήταν που γρίππην των χοίρων ή που χολέρα; Μπορεί να είναι τζιαι που το ηφαίστειο;
Δεύτερον, λόγω συνεννοησίας λαλούσιν, εσκοτώσαν 20 κροκόδειλους. Τί ασυνεννοησία τζιαι πράσινα άλογα; Διερωτούμαι δηλαδή πως μπορεί να εξελίχθηκεν η συζήτηση: "Τελικά να θανατώσουμεν τους κροκόδειλους;""Εεε, ναι" (αλλά εννοούσεν όι, ουπς!) . Ελπίζω η επόμενη συζήτηση να μεν είναι "Γιατρέ, επέθανεν;" "Εεε, ναι" (αλλά να εννοεί όι πάλε).
Τρίτον, λαλούν ότι ο Παλαιοκώστας εν στην Κύπρο. Πώς θα αποδράσει ο άνθρωπος, που ελικόπτερα εν έχουμεν; Εννα πάει που τες βάσεις που έχουν αλόπως;
Τέλος, προσοχή λαλούν σε ερασιτέχνες τατουατζίδες. Κάποιος επίεν να κάμει Tattoo στην Αγγλία τζιαι έφυεν με ένανβίλλον πέος πάνω του (νομίζω τζιαι κομπλέ με όρχεις). Εν τούτον που λαλούμεν: άλλον μας εδείξαν τζιαι άλλον μας εμπήξαν...
Τούτα ούλλα εν κακοί οιωνοί νομίζω. Τουλάχιστον έβαλεν ανάρτηση ο Invictus τζιαι εσώθηκεν κάπως η κατάσταση.
Πρώτον, επέθανεν το χταποδάκι μασκότ που προέβλεπε τους νικητές κάθε αγώνα στο Μουντιάλ. Νομίζω το όνομάν του ήταν Πωλ. Το περίεργο όμως εν ότι εν μας είπαν που τί επέθανε. Μήπως ήταν που γρίππην των χοίρων ή που χολέρα; Μπορεί να είναι τζιαι που το ηφαίστειο;
Δεύτερον, λόγω συνεννοησίας λαλούσιν, εσκοτώσαν 20 κροκόδειλους. Τί ασυνεννοησία τζιαι πράσινα άλογα; Διερωτούμαι δηλαδή πως μπορεί να εξελίχθηκεν η συζήτηση: "Τελικά να θανατώσουμεν τους κροκόδειλους;""Εεε, ναι" (αλλά εννοούσεν όι, ουπς!) . Ελπίζω η επόμενη συζήτηση να μεν είναι "Γιατρέ, επέθανεν;" "Εεε, ναι" (αλλά να εννοεί όι πάλε).
Τρίτον, λαλούν ότι ο Παλαιοκώστας εν στην Κύπρο. Πώς θα αποδράσει ο άνθρωπος, που ελικόπτερα εν έχουμεν; Εννα πάει που τες βάσεις που έχουν αλόπως;
Τέλος, προσοχή λαλούν σε ερασιτέχνες τατουατζίδες. Κάποιος επίεν να κάμει Tattoo στην Αγγλία τζιαι έφυεν με έναν
Τούτα ούλλα εν κακοί οιωνοί νομίζω. Τουλάχιστον έβαλεν ανάρτηση ο Invictus τζιαι εσώθηκεν κάπως η κατάσταση.
Τρίτη 26 Οκτωβρίου 2010
Μα είσαι εσύ;;;;
Επέστρεψα μετά από 2-3 εβδομάδες απουσίας. Εγίναν πολλά πράματα τον τελευταίο καιρό, αλλά δεν ξέρω για ποιο απ' όλα να μιλήσω. Έσιει μέρες που σκέφτομαι να γράψω διάφορα, αλλά ό,τι ιδέα έχω σκέφτομαι ότι θα καταλάβουν ούλλοι ποιά είμαι. Να σας πω για τa ταξίθκια που έκαμνα σε άλλες επαρχίες; Να σας πω για τους συγγενείς μου που ήρθαν από το εξωτερικό; Για τους γάμους που επήα; Τελικά αποφάσισα μόνο να αλλάξω το λούκ του μπλόγκ, έτσι για να σπάσει η μονοτονία.
Η Κύπρος εν τόσο μιτσιά, που άρκεψα να νιώθω ασφυκτικά. Ξέρουμεν τους ούλλοι ούλλους. Κάθε φορά που αναφέρεται το όνομαν κάποιου πετάσσουνται που το πουθενά ακόμα πέντε άτομα που ξέρουν τζιούσι πληροφορίες τζιαι κουτσομπολιά.
Αν τζιαι εγώ ένι ξέρω πολλύν κόσμο, εν θυμούμαι ποττέ μου ονόματα τζιαι φάτσες, τζιαι γενικά εν ασχολούμαι, ξέρω πράγματα για άτομα που δεν θα έπρεπεν, τζιαι δεν θα ήθελα να ξέρω. Δεν παραγνωρίζω τη σημασία του κουτσομπολίου, αντιθέτως πιστέυω ότι εν ένα σημαντικό κομμάτι της ζωής μας, τζιαι προσφέρει κοινωνική συνοχή. Αλλά κάθε φορά που σκέφτομαι να σας περιγράψω μιαν εμπειρία π.χ. για έναν εστιατόριο που επήα, σκέφτομαι ότι απέναντί μου κάθεται ο φέλοου μπλόγκερ, τζιαι έννα σκεφτεί "Ααα, εν τούτος ο Patatoullis?"
Η Κύπρος εν τόσο μιτσιά, που άρκεψα να νιώθω ασφυκτικά. Ξέρουμεν τους ούλλοι ούλλους. Κάθε φορά που αναφέρεται το όνομαν κάποιου πετάσσουνται που το πουθενά ακόμα πέντε άτομα που ξέρουν τζιούσι πληροφορίες τζιαι κουτσομπολιά.
Αν τζιαι εγώ ένι ξέρω πολλύν κόσμο, εν θυμούμαι ποττέ μου ονόματα τζιαι φάτσες, τζιαι γενικά εν ασχολούμαι, ξέρω πράγματα για άτομα που δεν θα έπρεπεν, τζιαι δεν θα ήθελα να ξέρω. Δεν παραγνωρίζω τη σημασία του κουτσομπολίου, αντιθέτως πιστέυω ότι εν ένα σημαντικό κομμάτι της ζωής μας, τζιαι προσφέρει κοινωνική συνοχή. Αλλά κάθε φορά που σκέφτομαι να σας περιγράψω μιαν εμπειρία π.χ. για έναν εστιατόριο που επήα, σκέφτομαι ότι απέναντί μου κάθεται ο φέλοου μπλόγκερ, τζιαι έννα σκεφτεί "Ααα, εν τούτος ο Patatoullis?"
Πέμπτη 7 Οκτωβρίου 2010
Κύπρος, η πολυπολιτισμική;;;
Πραγματικά, έσιει κανέναν μήνα που το σκέφτομαι έντονα. Όπου πάω συναντώ το ίδιο φαινόμενο. Καφετέριες και εστιατόρια να εργοδοτούν άτομα που δεν μπορούν να αρθρώσουν ούτε λέξη στα ελληνικά (τζιαι κάποιοι ούτε στα αγγλικά). Κάποιοι απ'αυτούς αντιλαμβάνονται την αδυναμία τους, τζιαι όταν πάεις να παραγγείλεις στα αγγλικά είναι απολογητικοί. Κάποιοι άλλοι όμως έχουν τζιαι την απαίτηση να μιλάς τζιαι άπταιστα αγγλικά, τζιαι αν δεν το κάμεις ζαομουτσουνιάζουν.
Εν έσιει σημμασίαν όμως, ένι φταίν οι υπαλλήλοι που δεν μιλούν τη γλώσσα (κάποιοι τουλάχιστον, όι τζείνοι που εν 13 χρόνια δαμε). Κυρίως φταίνε οι εργοδότες, αλλά τζιαί η νοοτροπία του πελάτη που δεν διαμαρτύρεται γενικά για τίποτε. Που την άλλη σκέφτομαι ότι εάν διαμαρτυρηθώ μπορεί να χάσει τη δουλειάν του το άτομο τζιαί έννα λυπηθώ πολλά.
Ως τώρα εγώ ήμουν άκρως ευγενική τζιαι ποττέ εν έκαμα θέμα. Τελευταίως όμως μιλώ τους ελληνικά τζι'ας μεν καταλάβουν. Την τελευταία φορά ερωτήσαν με εαν ήθελα να φωνάξουν τον μάνατζερ για να παραγγείλω, γιατί κανένας άλλος εν εμιλούσεν ελληνικά. Νομίζω ότι εν θα έπρεπε να χρειάζομαι κοτζαμ μάνατζερ για να παραγγείλω. Επίσης, εσκέφτηκα να μάθω να παραγγέλλω στα Ρώσσικα ή στα Γερμανικά για να αποφύγω να μιλώ πάντα αγγλικά. Μεν με παρεξηγείται, εσπούδασα σε αγγλόφωνες χώρες τζιαι εν έχω πρόβλημα με τη συγκεκριμένη γλώσσα. Διερωτούμαι όμως εάν σε άλλες (μη αγγλόφωνες) χώρες ανέχονται να τους μιλάν τα γκαρσόνια αγγλικά. Μάλλον, όι. Ούτε ρατσίστρια είμαι, λύει τους η μίλλα μου τούτους που δουλεύκουν δαμέ, μπορώ να πω ότι θαυμάζω τους τζιόλας. Για τούτον το λόγο είμαι διστακτική να κάμω παράπονο, αλλά αν μου ξαναπούν English please, εγώ έννα τα σπάσω ούλλα.. Γκρρρρ...
Εν έσιει σημμασίαν όμως, ένι φταίν οι υπαλλήλοι που δεν μιλούν τη γλώσσα (κάποιοι τουλάχιστον, όι τζείνοι που εν 13 χρόνια δαμε). Κυρίως φταίνε οι εργοδότες, αλλά τζιαί η νοοτροπία του πελάτη που δεν διαμαρτύρεται γενικά για τίποτε. Που την άλλη σκέφτομαι ότι εάν διαμαρτυρηθώ μπορεί να χάσει τη δουλειάν του το άτομο τζιαί έννα λυπηθώ πολλά.
Ως τώρα εγώ ήμουν άκρως ευγενική τζιαι ποττέ εν έκαμα θέμα. Τελευταίως όμως μιλώ τους ελληνικά τζι'ας μεν καταλάβουν. Την τελευταία φορά ερωτήσαν με εαν ήθελα να φωνάξουν τον μάνατζερ για να παραγγείλω, γιατί κανένας άλλος εν εμιλούσεν ελληνικά. Νομίζω ότι εν θα έπρεπε να χρειάζομαι κοτζαμ μάνατζερ για να παραγγείλω. Επίσης, εσκέφτηκα να μάθω να παραγγέλλω στα Ρώσσικα ή στα Γερμανικά για να αποφύγω να μιλώ πάντα αγγλικά. Μεν με παρεξηγείται, εσπούδασα σε αγγλόφωνες χώρες τζιαι εν έχω πρόβλημα με τη συγκεκριμένη γλώσσα. Διερωτούμαι όμως εάν σε άλλες (μη αγγλόφωνες) χώρες ανέχονται να τους μιλάν τα γκαρσόνια αγγλικά. Μάλλον, όι. Ούτε ρατσίστρια είμαι, λύει τους η μίλλα μου τούτους που δουλεύκουν δαμέ, μπορώ να πω ότι θαυμάζω τους τζιόλας. Για τούτον το λόγο είμαι διστακτική να κάμω παράπονο, αλλά αν μου ξαναπούν English please, εγώ έννα τα σπάσω ούλλα.. Γκρρρρ...
Σάββατο 2 Οκτωβρίου 2010
Τραγουδάκι anyone?
Έναν πράμα που μου λείπει πολλά σε τούτον τον τόπο εν οι καλές συναυλίες (τζιαι εννοώ καλές, όι τον καθένα ξεπεσμένο που φέρνει η εδόν τζια οι νεολαίες των κομμάτων). Για όσους καταλάβουν... Enjoy!
Τρίτη 28 Σεπτεμβρίου 2010
Η χαρά του να κάμνεις πράματα
Κάθε φορά που κάμνω μπάνιο, ή πρίν να ππέσω να τζοιμηθώ έρκουνται μου ιδέες. Τζίνην την ώρα νομίζω ότι εν σπουδαίες, αλλά μετά, ή την επόμενη μέρα, που τις ξανασκέφτομαι, συνειδητοποιώ ότι ανακάλυψα την τασιηνόπιττα ακόμα μια φορά. Σήμερα που λέτε, την ώρα που έκαμνα μπάνιο εσκέφτηκα: "Εθθα ήταν ωραία να είχα ένα ρομπότ που να κάμνει ούλλες τις δουλειές, αλλά ούλλες, που το να σιδερώνει τζιαι να τρίφκει μπάνια, εώς το να χαϊδεύκει τους κάττους; Να έχω ελέυθερη ώρα να κάμνω άλλα πράματα, τζείνα που θέλω πραγματικά να κάμω;". Φυσικά, κάτι παρόμοιον πρέπει να ανακαλύφθηκεν ήδη, αλλά μάλλον εν το άκουσα, τζιαί αν το άκουα ποττέ έθθα είχα τα λεφτά να το αγοράσω.
Μετά όμως αθθυμήθηκα έναν άρθρο που θκιάβασα πριν λλίον τζαιρό. Το άρθρο αναφέρεται σε έρευνες που έγιναν σε μεγάλα πανεπιστήμια (ούτε που θθυμούμαι σε ποιά) τζιαι με λλία λόγια λαλεί ότι οι άνθρωποι εν πιο ευτυχισμένοι άμαν κάμνουν κάτι με τα shέρκα τους. Εν έσιει σημασία τι κάμνεις, φτάνει να χρησιμοποιείς τα χέρια σου. Μπορεί δηλαδή να πλυννίσκεις πιάτα, να τσαππίζεις, να τρίφκεις πατώματα. Βέβαια, το τoπ θεωρείται η κηπουρική. Άμαν λοιπόν κάμνεις πράγματα με τα shέρκα σου, εκκρίνεις ορμόνες που σε κάμνουν χαρούμενο, τζιαι έθθα πάθεις κατάθλιψη (όπως τους υπόλοιπους από εμάς).
Έννα μου πείτε "εφώτησες τον πολυέλαιο! ". Στο κάτω-κάτω είδες ποττέ σου γεωργόν με κατάθλιψη; Όμως πόσοι που σας την ώρα που κάμνουν δουλειές του σπιθκιού εύχονταν να κάμναν κάτι άλλο; Τί άλλο δηλαδή θα μας έκαμνεν ποιό ευτυχισμένους που το να τρίφκουμεν μιαν τουαλέττα; Σύμφωνα με τους επιστήμονες, πολλά λλία πράματα καν μπίτ δις.
Γι' αυτό αρκέψετε να κάμνετε δουλειές, γιατί αρκούν να φκούν τζιαι τα ρομπότ στην παραγωγή. 'Eτσι τζι'άλλιώς, εν έshει σαν το αθρώπινον (τζιαι το αδρωπινόν) shέρι. Ρωτάτε τζιαι τους κάττους σας...
Μετά όμως αθθυμήθηκα έναν άρθρο που θκιάβασα πριν λλίον τζαιρό. Το άρθρο αναφέρεται σε έρευνες που έγιναν σε μεγάλα πανεπιστήμια (ούτε που θθυμούμαι σε ποιά) τζιαι με λλία λόγια λαλεί ότι οι άνθρωποι εν πιο ευτυχισμένοι άμαν κάμνουν κάτι με τα shέρκα τους. Εν έσιει σημασία τι κάμνεις, φτάνει να χρησιμοποιείς τα χέρια σου. Μπορεί δηλαδή να πλυννίσκεις πιάτα, να τσαππίζεις, να τρίφκεις πατώματα. Βέβαια, το τoπ θεωρείται η κηπουρική. Άμαν λοιπόν κάμνεις πράγματα με τα shέρκα σου, εκκρίνεις ορμόνες που σε κάμνουν χαρούμενο, τζιαι έθθα πάθεις κατάθλιψη (όπως τους υπόλοιπους από εμάς).
Έννα μου πείτε "εφώτησες τον πολυέλαιο! ". Στο κάτω-κάτω είδες ποττέ σου γεωργόν με κατάθλιψη; Όμως πόσοι που σας την ώρα που κάμνουν δουλειές του σπιθκιού εύχονταν να κάμναν κάτι άλλο; Τί άλλο δηλαδή θα μας έκαμνεν ποιό ευτυχισμένους που το να τρίφκουμεν μιαν τουαλέττα; Σύμφωνα με τους επιστήμονες, πολλά λλία πράματα καν μπίτ δις.
Γι' αυτό αρκέψετε να κάμνετε δουλειές, γιατί αρκούν να φκούν τζιαι τα ρομπότ στην παραγωγή. 'Eτσι τζι'άλλιώς, εν έshει σαν το αθρώπινον (τζιαι το αδρωπινόν) shέρι. Ρωτάτε τζιαι τους κάττους σας...
Πέμπτη 23 Σεπτεμβρίου 2010
Σπρίνγκ κλίνινγκ
Δεν ξέρω εαν επηρεάστηκα από τα υπόλοιπα ποστς ή αν απλώς έτυχε να συγχρονιστούμε κάπως, αλλά τις τελευταίες μέρες έβαλα και΄γω στόχο να καθαρίσω, γκετ μάι shιτ τουγκέδερ, γιατί δεν πάει άλλο. Στο γραφείο έχω γεμίσει χαρτιά, άσχετα, και πλέον δεν μπορώ να δουλέψω. Άρχισα λοιπόν πρίν από 2-3 μέρες να καθαρίζω και τέλειωσα σήμερα. Βρήκα πολλά (πάρα πολλά) χαρτιά, τζιαι κάποια ήταν χρήσιμα μπορώ να πώ. Τα υπόλοιπα πήγαν για ανακύκλωση γιατί προήλθαν από τουλάχιστον 1 δεντρόν... Έκαμα τζιαι φάιλινγκ, τζιαι είμαι περίφανη για τον εαυτό μου, γιατί τώρα νομίζω 'εχω το πιο καθαρό γραφείο!! (How pathetic).
Στο σπίτι είναι άλλη ιστορία, γιατί επικρατεί άλλο καθεστώς (έχω τζιαι έναν Αρκούδι). Είχα βάλει στόχο να κάνω το ίδιο και μάλιστα είχα δώσει διορία του εαυτού μου ως τον Σεμπτέβρη. Ήθελα μετά τις καλοκαιρινές διακοπές να είμαι έτοιμη, φρέσκια, να κάνω μια καινούρια αρχή. Επέταξα κάμποσα πράγματα, εποθήκευσα άλλα, να φανταστείς ετάραξα και τα έπιπλα. Το τελευταίο το συστήνω αφού έναν τραπεζούιν να αλλάξεις θέση τζιαι νομίζεις ότι άλλαξεν ούλλον το σπίτι. Έκαμα μεγάλη χαρά!!!
Για το Αρκούδιν τί να σας πώ; Έσει αρκούδα που εν ππέφτει σε έτσι χειμερία (ή καλοκαιρινή) νάρκη...
Το σπίτι θέλει ακόμα πολλήν δουλειά, αλλά νομίζω προς το παρόν είμαι ευχαριστημένη.
Τούτον σημαίνει ότι φτάνουν οι δικαιολογίες, ώρα για δουλειά...
Στο σπίτι είναι άλλη ιστορία, γιατί επικρατεί άλλο καθεστώς (έχω τζιαι έναν Αρκούδι). Είχα βάλει στόχο να κάνω το ίδιο και μάλιστα είχα δώσει διορία του εαυτού μου ως τον Σεμπτέβρη. Ήθελα μετά τις καλοκαιρινές διακοπές να είμαι έτοιμη, φρέσκια, να κάνω μια καινούρια αρχή. Επέταξα κάμποσα πράγματα, εποθήκευσα άλλα, να φανταστείς ετάραξα και τα έπιπλα. Το τελευταίο το συστήνω αφού έναν τραπεζούιν να αλλάξεις θέση τζιαι νομίζεις ότι άλλαξεν ούλλον το σπίτι. Έκαμα μεγάλη χαρά!!!
Για το Αρκούδιν τί να σας πώ; Έσει αρκούδα που εν ππέφτει σε έτσι χειμερία (ή καλοκαιρινή) νάρκη...
Το σπίτι θέλει ακόμα πολλήν δουλειά, αλλά νομίζω προς το παρόν είμαι ευχαριστημένη.
Τούτον σημαίνει ότι φτάνουν οι δικαιολογίες, ώρα για δουλειά...
Δευτέρα 20 Σεπτεμβρίου 2010
Ελπίζω να μεν είσαι δυσαρεστημένος πάλε...
- Έχω γραφείο και καρέκλα για να κάθουμαι. Ναι, αλήθκεια!!! Βασικά το γραφείο εν αρχαίο τζιαι η καρέκλα εν μισοσπασμένη τζιαι πολλά άβολη (τρίζει συνέχεια κιόλας), αλλά δεν πάυω να έχω κάπου να κάτσω.
- Το γραφείο έσιει πόρταν που κλείει! (εντούτοις τρίζει τζιαι τούτη πάρα πολλά, αλλά δουλεύκει).
- Η διπλανή μου κάμνει μπάνιο τζιαι εν μου εβρώμησεν ποττέ. Πολλά σημαντικό!!! Όσοι είχαν την εμπειρία ξέρουν για πιο πράγμα μιλώ...
- Η τουαλέττα εν απέναντι που το γραφείο μου. Εν χρειάζεται να περπατήσω σχεδόν καθόλου για να πάω. Έσιει τζιαι κάλαθο, τζιαι η πόρτα πάλε τρίζει.
- Έχω τηλέφωνο που δουλεύκει. Πάλε πολλά σημαντικό αφού αν χαλάσει το τηλέφωνό σου κάμνουν περίπου 3 μήνες να σου φέρουν άλλο (δεν αστειεύομαι, πρέπει να εγκριθεί πρώτα το αίτημά σου που το Jedi Council)
- Δεν έχουμε Youtube, facebook, Myspace κτλ. Μόνο στα blogs μπορώ να μπω. Έτσι για να μην ξεχνιόμαστε και να είμαστε πάντοτε παραγωγικοί...
- Οι τοίχοι εν έχουν καθόλου (μα καθόλου) μόνωση. Γιατί εν καλό τούτον εννα μου πεις; Εν σου ξεφεύγει τίποτα, ούτε ότι η άλλη εν έγγυος, ετσακώθηκεν με τον άντραν της, φακκά της η αρφή της, κ.α. ενδιαφέροντα.
- Έχω aircondition. Τούτον τζι'ας εν σημαντικό, αφού σε κάποια φάση το καλοκαίρι (στους 45 βαθμούς) εν εδούλευκεν.
Τρίτη 14 Σεπτεμβρίου 2010
Το δέκα το καλόν...
Άτε να σας πω τζιαι γώ...
10 πράγματα που αγαπώ:
10 πράγματα που αγαπώ:
- Να κοιμάμαι (επροσέξατε πόσοι το εβάλαν μες τα πρώτα;;;)
- Το καλό φαί (μετά που θα ξυπνήσω) και το μαγείρεμμα
- Το αρκούδιν φυσικά (δεν σημαίνει ότι έρχεται τρίτος, αλλά πρέπει να καλύπτω τις σωματικές μου ανάγκες κιόλας)
- Τον πρωινό καφέ του Σαββάτου μόλις ξυπνήσω
- Τις ατέλειωτες συζητήσεις με τη μάμμα μου
- Να είμαι με φίλους τζιαι να κάμνουμεν πελλάρες ;)
- Να είμαι με φίλους, να κάμνουμεν πελλάρες, τζιαι να βλέπουμεν τζιαι καμιάν καλήν ταινία
- Να κάνω γυμναστική
- Να λαμβάνω γράμματα και emails από φίλους που έσιει αιώνες να δω
- Τελευταιο και πιο σημαντκό: Τους πατατούλληδες μου!!!
- Δεν θέλω μιξ γιατί εβαρέθηκα τα σουβλάκια γενικά. Τί άλλον έσιει;;
Σάββατο 11 Σεπτεμβρίου 2010
Τπ παιγνίδι της Pasxalinas
1. TΙ ΩΡΑ ΕΙΝΑΙ;;
22.04
2. ΟΝΟΜΑ;
10. ΑΓΑΠΑΣ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙΣ;
11. ΣΕ ΠΟΙΑ ΠΟΛΗ ΚΑΤΟΙΚΕΙΣ ?
12. ΕΧΕΙΣ ΖΩΑ ?
13. TATOOS ?
20. ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΣΥΝΗΘΕΙΑ?
21. ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΧΡΩΜΑ ΕΣΣΩΡΟΥΧΩΝ ?
24. ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΜΟΥΣΙΚΗ;
25. ΛΟΥΛΟΥΔΙ;
27. ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ CARTOON
28. AΓΑΠΗΜΕΝΟ JUNK FOOD
31. ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΒΙΒΛΙΟ;
32. ΠΟΙΟΣ ΝΟΜΙΖΕΙΣ ΘΑ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙ ΠΡΩΤΟΣ?
34. ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ CD
37. ΠΡΩΤΟ ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ ΜΟΛΙΣ ΞΥΠΝΗΣΕΙΣ
38. ΠΩΣ ΒΛΕΠΕΙς ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ
40. ΤΙ ΕΧΕΙΣ ΣΤΟΝ ΤΟΙΧΟ ΣΟΥ
41. ΤΙ ΕΧΕΙΣ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΕΒΒΑΤΙ ΣΟΥ
43. ΓΛΥΚΟ;
46. ΤΙ ΘΑ ΕΓΡΑΦΕΣ ΣΕ ΚΑΠΟΙΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΤΟΥ ΤΟ ΠΕΙΣ;
51. TI ORA EINAI TORA?
22.04
2. ΟΝΟΜΑ;
Patatoullis
3. ΤΑ ΓΕΝΕΘΛΙΑ ΣΟΥ;
3. ΤΑ ΓΕΝΕΘΛΙΑ ΣΟΥ;
23 Ιανουαρίου 1981
4. ΖΩΔΙΟ ?
4. ΖΩΔΙΟ ?
Υδροχόος
5. ΥΨΟΣ ?
5. ΥΨΟΣ ?
1.69
6. ΧΡΩΜΑ ΜΑΛΛΙΩΝ ?
6. ΧΡΩΜΑ ΜΑΛΛΙΩΝ ?
Καστανά
7. ΧΡΩΜΑ ΜΑΤΙΩΝ;
7. ΧΡΩΜΑ ΜΑΤΙΩΝ;
Καστανά
8. PIERCING ?
8. PIERCING ?
Χμμμ...αυτιά, μύτη, αφαλός
9. TI ΔΟΥΛΕΙΑ ΚΑΝΕΙς;
9. TI ΔΟΥΛΕΙΑ ΚΑΝΕΙς;
Ερευνήτρια
10. ΑΓΑΠΑΣ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙΣ;
Νομίζω
11. ΣΕ ΠΟΙΑ ΠΟΛΗ ΚΑΤΟΙΚΕΙΣ ?
Λευκωσία
12. ΕΧΕΙΣ ΖΩΑ ?
4 γάτους και 2 σκύλους. Άαα και ψάρια και κάποιοι μισιαροί
13. TATOOS ?
Yeap!!!
14. ΕΧΕΙΣ ΕΡΩΤΕΥΤΕΙ ΠΟΤΕ ?
14. ΕΧΕΙΣ ΕΡΩΤΕΥΤΕΙ ΠΟΤΕ ?
Αρκετές φορές νομίζω
15. ΕΧΕΙΣ ΑΓΑΠΗΣΕΙ ΚΑΠΟΙΟΝ ΣΕ ΣΗΜΕΙΟ ΝΑ ΚΛΑΨΕΙΣ ?
15. ΕΧΕΙΣ ΑΓΑΠΗΣΕΙ ΚΑΠΟΙΟΝ ΣΕ ΣΗΜΕΙΟ ΝΑ ΚΛΑΨΕΙΣ ?
Φυσικά!
16. ΕΙΧΕΣ ΠΟΤΕ ΑΤΥΧΗΜΑ ΜΕ ΤΟ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ;
Δυστυχώς, και μια φορά είναι αρκετή.
17. ΣΙΧΑΙΝΕΣΑΙ;
17. ΣΙΧΑΙΝΕΣΑΙ;
Την υπεροψία
18. PEPSI 'H COCA COLA ?
18. PEPSI 'H COCA COLA ?
Και τα 2 αραιά και που
19. ΜΠΥΡΑ Η ΚΡΑΣΙ ?
Και τα 2 αραιά και που (δις)
20. ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΣΥΝΗΘΕΙΑ?
Πολλές π.χ. μουσική, φαί, ίντερνετ, γυμναστική
21. ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΧΡΩΜΑ ΕΣΣΩΡΟΥΧΩΝ ?
άσπρο
22. ΝΟΥΜΕΡΟ ΠΑΠΟΥΤΣΙΩΝ ?
22. ΝΟΥΜΕΡΟ ΠΑΠΟΥΤΣΙΩΝ ?
39
23. AΓΑΠΗΜΕΝΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ ?
23. AΓΑΠΗΜΕΝΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ ?
Τα μαθηματικά έννεν το niche μου...
24. ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΜΟΥΣΙΚΗ;
μέταλ και όλα τα συναφή
25. ΛΟΥΛΟΥΔΙ;
Μενεξές
26. ΘΕΜΑ ΣΥΖΗΤΗΣΗΣ ΠΟΥ ΑΠΕΧΘΑΝΕΣΑΙ;
Ο,τι υπερβολικά γενετζίσιμο
27. ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ CARTOON
Πινκ πάνθερ
28. AΓΑΠΗΜΕΝΟ JUNK FOOD
PIZZA!!!!!!
30. ΑΓΑΠΗΜΕΗ ΣΕΙΡΑ ΣΤΗΝ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ?
30. ΑΓΑΠΗΜΕΗ ΣΕΙΡΑ ΣΤΗΝ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ?
House MD
31. ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΒΙΒΛΙΟ;
Συμφωνώ με την Pasxalina, διάβασα και΄γω πρόσφατα το Middlesex του Jeffrey Eugenides και με εντυπωσίασε. Δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι άλλο τώρα ένεκα του ότι είναι αργά...
32. ΠΟΙΟΣ ΝΟΜΙΖΕΙΣ ΘΑ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙ ΠΡΩΤΟΣ?
Pasxalina???
33. ΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΘΑ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙ;
33. ΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΘΑ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙ;
Όλοι σχεδόν...κλαψ...
34. ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ CD
Όλα των Tool
37. ΠΡΩΤΟ ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ ΜΟΛΙΣ ΞΥΠΝΗΣΕΙΣ
Γαμώ το.... αρκέψαμεν πάλε...snooze!!!!
38. ΠΩΣ ΒΛΕΠΕΙς ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ
Που τζιαι που χωρώ την...
39. ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΕΧΕΙΣ ΠΑΝΤΑ ΜΑΖΙ ΣΟΥ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟ ΑΠΟΧΩΡΙΖΕΣΑΙ ΠΟΤΕ
Πολλά πράγματα δυστυχώς π.χ. ρολόι, κινητό, χάπια @!#!!
40. ΤΙ ΕΧΕΙΣ ΣΤΟΝ ΤΟΙΧΟ ΣΟΥ
ποστερς
41. ΤΙ ΕΧΕΙΣ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΕΒΒΑΤΙ ΣΟΥ
Χνούδια του πατατούλλη
42. ΚΑΦΕΣ;
σκέτος μισό-μισός, ελαφρύς
43. ΓΛΥΚΟ;
Cheese cake anyone?
46. ΤΙ ΘΑ ΕΓΡΑΦΕΣ ΣΕ ΚΑΠΟΙΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΤΟΥ ΤΟ ΠΕΙΣ;
Συγνώμη I guess
47. KAPNIZEIS KOLOPAIDO?
Το έκοψα πριν κάτι χρόνια
48. ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΤΑΙΝΙΑ
Εν έχω!!!
49 ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΖΩΟ
Γατόσκυλο
50. ΠΟΥ ΒΛΕΠΕΙΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ;
Προτιμώ να μην το σκέφτομαι.
51. TI ORA EINAI TORA?
10:33!!! έπιασα τζιαι την κουβέντα
Δευτέρα 6 Σεπτεμβρίου 2010
Ήμαρτον πλέον...
Τελικά ο καλύτερος τρόπος να τραβήξεις τα φώτα της δημοσιότητας πάνω σου είναι να λες βλακείες σαν κι αυτές. Νιώθω άσχημα που το αναπαράγω, αλλά μιλάμε για χοντρές μαλακίες...
Δευτέρα 30 Αυγούστου 2010
Ψάχνω επειγόντως...
Έφτασα στα όρια μου πλέον με τούτον τον τόπο. Μεν με παρεξηγάτε, εν είμαι όπως άλλους κλαψιάριδες που νομίζουν ότι η Κύπρος εν βούρκος τζιαι ότι το εξωτερικο εν πάντα καλλύτερο. Σε τούτην τη φάση όμως συνειδητοποιώ ότι έχω ανάγκη από κάτι που νομίζω λείπει που τούτον τον τόπο (ή τουλάχιστον που τη Λευκωσία γιατί απ'ότι ακούω σε άλλες πόλεις τα πράγματα εν κάπως καλλύτερα). Ψάχνω λοιπόν έναν τόπο να φκαίννω έξω με τους φίλους μου, όπου:
Σε λίγο καιρό είναι το μπάτσελλόρ μου (ή μήπως χενς;) τζιαι ειλικρινά θέλω να μείνω σπίτι μου. Δεν θέλω να δώ τη φάτσα κανενός, να με σχολιάσει κανένας, να αναγκαστώ να προσποιηθώ ότι διασκεδάζω. Από την άλλη όμως, συνήθως μια φορά παντρεύεσαι και λέω να μην είμαι πάντα αρνητική.
Any suggestions people???
- να παίζει ωραία μουσική (βλέπε rock, metal, alternative, jazz, reggae, 80's, 90's, ίσως και συμπαθητικά χιτάκια, αλλά σίγουρα όχι σκυλλάδικα και εκνευριστικά σουξεδάκια)
- Να έσει άνετο χώρο να κάτσω να πω κκυό κουβέντες
- η ατμόσφαιρα να είναι ευχάριστη, χαλαρή, χωρίς πολλούς καπνούς, πολύ δυνατή μουσική, πάρα πολύ κόσμο και προπαντώς να μπορείς να ντυθείς κάζουαλ, έτσι ώστε να μπορεί έρχεται το Αρκούδι με βερμούδα τζιαι παντόφλες...
- Να μεν σου την κόφκουν σιηρινήν πάστα ποτά, να έχουν ποικιλία από μπύρες, τζιαι να μεν ζαομουτσουνιάζει ο μπάρμαν άμαν του παραγγέλλεις μοχίτο τζιαι πρέπει να πιττακώσει λίον τον θκιόσμιν.
- Να μην είναι δήθεν με κανένα τρόπο, ειδικά όσον αφορά τους θαμώνες π.χ. "είμαστε αναρχοκουμμούνια, καλλιτέχνες, διεθνιστές" ή "είμαστε κούλ, ινττελλέξουαλς" ή "είμαστε δικηγόροι/χρηματιστές και νομίζουμε ότι ζούμε στο Μόντε Κάρλο" (όπως λέει και ένας γνωστός: "ο καθένας ζει το χόλλιγουντ του...")
Σε λίγο καιρό είναι το μπάτσελλόρ μου (ή μήπως χενς;) τζιαι ειλικρινά θέλω να μείνω σπίτι μου. Δεν θέλω να δώ τη φάτσα κανενός, να με σχολιάσει κανένας, να αναγκαστώ να προσποιηθώ ότι διασκεδάζω. Από την άλλη όμως, συνήθως μια φορά παντρεύεσαι και λέω να μην είμαι πάντα αρνητική.
Any suggestions people???
Δευτέρα 23 Αυγούστου 2010
If at first you don't succeed, try, try again.
Οι Εγγλέζοι έχουν ένα σέινγκ που νομίζω εν αλήθκεια: "Old habbits die hard". Τούτον ισχύει σχεδόν για ούλλα τα πράγματα άμαν το καλοσκεφτείς. Πολλές φορές νιώθω ότι η ζωή μου είναι μια συνεχής προσπάθεια να ξιμάθω όσα ξέρω, π.χ. "κακές" συνήθειες τζιαι να συνηθίσω να κάμνω κάτι καινούριο, κάτι καλλύτερον. Όπως τζίνην την φοράν ασπούμεν που έκοψα το τσιάρο.
Το ίδιο θέλω τζιαι για τους άλλους. Να μεν μινίσκουν οι ίδιοι άμαν κάτι εν δουλέφκει. Έννεν ότι θέλω να αλλάξω τον άλλον, την προσωπικότητάν του, γιατί τούτον εν γίνεται. Αλλά, κάποιες μικρές συνήθειες θα έπρεπε να μπορούν τις να αλλάξουν, προκειμένου να το θέλουν τζιαι οι ίδιοι φυσικά. Έμεις έχουμεν άλλον σέινγκ τζιόλας: "το μάθημαν τζιαι το ξιμάθημαν εν κοντά". Ένι ξέρω πόσον κοντά εν τούτα τα θκυό, αλλά σίγουρα είδα αθρώπους να αλλάζουν συνήθειες. Βέβαια πολλοί πιστέυκω ότι αλλάξαν που την καταπίεση των φαουσών γεναικών τους (ας ετολμούσαν να μεν αλλάξουν, αφού ήσεν SS officers που εν ήταν έτσι), τζιαι εγώ με καμία δύναμην έθθέλω να γίνουμαι φάουσα.
Που την άλλην, λαλούμεν τζιόλας: "Ο νούρος του σιύλλου εν ισιώννει". Τούτον τζι'αν εν μεγάλη κουβέντα. Νομίζω οτι ιτ κάπσιαρς δε έσσενς του Κυπραίου (ειδικά του άντρα που όπως τον έπιαες που τη μάναν του έτσι έννα μείνει, όσον φάουσα τζιαι να γενείς). Τούτη η φράση, προς το παρόν, περιγράφει καλλύτερα τη δική μου κατάσταση. Ρε τί με καλόν τρόπον εδοκίμασα, τί με φωνές, με απειλές (που ήμουν έτοιμη να τες υλοποιήσω)! Τίποτα εν έγινεν. Το σπίτι εν ακόμα της που....ας, τζιαι μόνον εγώ ασχολούμαι. Ο άλλος νομίζει ότι μεινίσκει σε ξενοδοχείο αλόπως. Τζιαι επειδή είπαμεν ότι το μάθημαν τζιαι το ξεμάθημαν εν κοντά, τελικά έμαθα να είμαι μια πικρόχολη φάουσα Κυπράια, τζιαί το Αρκούδι έμαθεν να είναι ένας αδιάφορος γάρος. Είδατε που τελικά κάτι εμάθαμεν;
Το ίδιο θέλω τζιαι για τους άλλους. Να μεν μινίσκουν οι ίδιοι άμαν κάτι εν δουλέφκει. Έννεν ότι θέλω να αλλάξω τον άλλον, την προσωπικότητάν του, γιατί τούτον εν γίνεται. Αλλά, κάποιες μικρές συνήθειες θα έπρεπε να μπορούν τις να αλλάξουν, προκειμένου να το θέλουν τζιαι οι ίδιοι φυσικά. Έμεις έχουμεν άλλον σέινγκ τζιόλας: "το μάθημαν τζιαι το ξιμάθημαν εν κοντά". Ένι ξέρω πόσον κοντά εν τούτα τα θκυό, αλλά σίγουρα είδα αθρώπους να αλλάζουν συνήθειες. Βέβαια πολλοί πιστέυκω ότι αλλάξαν που την καταπίεση των φαουσών γεναικών τους (ας ετολμούσαν να μεν αλλάξουν, αφού ήσεν SS officers που εν ήταν έτσι), τζιαι εγώ με καμία δύναμην έθθέλω να γίνουμαι φάουσα.
Που την άλλην, λαλούμεν τζιόλας: "Ο νούρος του σιύλλου εν ισιώννει". Τούτον τζι'αν εν μεγάλη κουβέντα. Νομίζω οτι ιτ κάπσιαρς δε έσσενς του Κυπραίου (ειδικά του άντρα που όπως τον έπιαες που τη μάναν του έτσι έννα μείνει, όσον φάουσα τζιαι να γενείς). Τούτη η φράση, προς το παρόν, περιγράφει καλλύτερα τη δική μου κατάσταση. Ρε τί με καλόν τρόπον εδοκίμασα, τί με φωνές, με απειλές (που ήμουν έτοιμη να τες υλοποιήσω)! Τίποτα εν έγινεν. Το σπίτι εν ακόμα της που....ας, τζιαι μόνον εγώ ασχολούμαι. Ο άλλος νομίζει ότι μεινίσκει σε ξενοδοχείο αλόπως. Τζιαι επειδή είπαμεν ότι το μάθημαν τζιαι το ξεμάθημαν εν κοντά, τελικά έμαθα να είμαι μια πικρόχολη φάουσα Κυπράια, τζιαί το Αρκούδι έμαθεν να είναι ένας αδιάφορος γάρος. Είδατε που τελικά κάτι εμάθαμεν;
Πέμπτη 19 Αυγούστου 2010
Η επιστροφή (το γύριζμα)
Χωρίς πολλές κουβέντες να πω ότι γύρισα πίσω στην κύπρον μας. Σήμερα πήγα κιόλας για πρώτη μέρα δουλειά. Δεν θα μιλήσω για τη ζέστη, την υγρασία, για το πρωινό ξύπνημα, για τα μούτρα των συναδέλφων και τα υπόλοιπα γνωστά. Θα σας δείξω όμως που ήμουν και βγάλτε μόνοι σας συμπεράσματα για την ψυχολογική μου κατάσταση...
 |
| Η καθημερινή μου θέα |
 |
| Μια παραλία |
 |
| Ακόμη μια παραλία |
 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Το λιμάνι.... |
Πέμπτη 12 Αυγούστου 2010
Οδύσσεια (Η συνέχεια)
Μετά από πολλές φωνές (του μπάτσου κυρίως. αν και δεν κατάλαβα γιατί φώναζε) πήγαμε με ταξί στην Επαρχιακή Διοίκηση για να κανονίσουμε την ταυτότητα του Αρκουδίου. Είχαμε μπροστά μας περίπου 1 ώρα και 45 λεπτά ως την πτήση. Στον έπαρχο μας εξυπηρέτησε μια καλοσυνάτη υπάλληλος (από τις σπάνιες φυσιογνωμίες) η οποία φάνηκε να ξέρει καλά την δουλειά της. Ο Θεός να την έshει καλά, γιατί μετά από 20 λεπτά ψάχναμε για ταξί για να επιστρέψουμε στο αεροδρόμιο. Περνώντας από τον έλεγχο διαβατηρίων, το Αρκούδι φλάσαρε την ταυτότητά του περίφανο: "Τούτη κάμνει σας;". Ο Μπάτσος επαλάβωσεν "Μα...είσες άλλην μαζί σου;". "'Οι, τωρά την έφκαλα".
Ένιωσα το αίσθημα του θριάμβου. Και παράλληλα, όί μόνον επρόλαβα τα ντούττι φρί, αλλά έφαα τζιαι πολλά παραπάνω λεφτά απ'ότι υπολόγιζα...
Ένιωσα το αίσθημα του θριάμβου. Και παράλληλα, όί μόνον επρόλαβα τα ντούττι φρί, αλλά έφαα τζιαι πολλά παραπάνω λεφτά απ'ότι υπολόγιζα...
Σάββατο 7 Αυγούστου 2010
Η Οδύσσεια 1
Το ταξίδι μας άρχισε πολύ νωρίς το πρωί. Αφού το αεροπλάνο έφευγε στις 10 για Αθήνα, έπρεπε να είμαστε στο αεροδρόμιο στις 8 περίπου. Ξυπνήσαμε κουρασμένοι αφού την προηγούμενη φτιάχναμε ως αργά τα πράγματά μας. Ήταν και η Πασχαλίνα εκεί :). Το πρωί φύγαμε άρον-άρον για να προλάβουμε το λεωφορείο Καπνός (που σε παίρνει στο αεροδρόμιο...). Έφευγε στις 7 και 'μεις ξεκινήσαμε στις 7 παρά 5 για να καταλάβετε. Μας πήρε η μάμμα μου η οποία στη σύγχυσή της μπήκε σε μονόδρομο και παρολίγον να σκοτωθούμε. Τελικά φτάσαμε την ώρα που το λεωφορείο έφευγε από την έξοδο, αλλά μας είδε και σταμάτησε. Ουφ! Προλάβαμε...
Φτάσαμε στο αεροδρόμιο νωρίς, στις 7 και 45 περίπου. "Μεγάλη ανακούφιση" σιακέφτηκα, "έχουμεν τζιαι ώρα για τα ντιούτι φρί". Είχα υπόψην μου να αγοράσω διάφορα γκάτζετς για το ταξίδι. Καθώς όμως επιχειρήσαμεν να περάσουμεν από τον έλεγχο διαβατηρίων, κάποιος σταμάτησε το Αρκούδιν: Μπάτσος: "Κύριε, αυτό δεν θεωρείται ταξιδιωτικό έγγραφο".
Αρκούδιν: "Μα η ταυτότητα; από πότε".
Μπάτσος: "Είσαι Κυπραίος πολίτης;"
Αρκούδιν: "Φυσικά, απάντησεν το Αρκούδιν. Έκαμα τζιαι στρατό!!" (νόου κκόμεντ).
Μπάτσος: "Ε τότε γιατί γράφει Βρεττανική Ιθαγένεια;"
Αρκούδιν: "Εγεννήθηκα Αγγλία."
Μπάτσος: "Ο τζύρης σου εν Κυπραίος"
Αρκούδιν: "Καλό! Δαλίτης" (ξανά νόου κκόμμεντ)
Μπάτσος: "Με τούτον πάντως εν πετάς..."
Τζιαι μετά γυρίζοντας πάνω μου αρωτά με: "εσείς είσαστεν εντάξει. Τί θα κάμετε. θα πετάξετε". Τζιαι εσκέφτηκα "Μάντεψε ρε π....μπατσε! Ποτέ χωρίς το Αρκούδιν μου!!!"
TO BE CONTINUED
Φτάσαμε στο αεροδρόμιο νωρίς, στις 7 και 45 περίπου. "Μεγάλη ανακούφιση" σιακέφτηκα, "έχουμεν τζιαι ώρα για τα ντιούτι φρί". Είχα υπόψην μου να αγοράσω διάφορα γκάτζετς για το ταξίδι. Καθώς όμως επιχειρήσαμεν να περάσουμεν από τον έλεγχο διαβατηρίων, κάποιος σταμάτησε το Αρκούδιν: Μπάτσος: "Κύριε, αυτό δεν θεωρείται ταξιδιωτικό έγγραφο".
Αρκούδιν: "Μα η ταυτότητα; από πότε".
Μπάτσος: "Είσαι Κυπραίος πολίτης;"
Αρκούδιν: "Φυσικά, απάντησεν το Αρκούδιν. Έκαμα τζιαι στρατό!!" (νόου κκόμεντ).
Μπάτσος: "Ε τότε γιατί γράφει Βρεττανική Ιθαγένεια;"
Αρκούδιν: "Εγεννήθηκα Αγγλία."
Μπάτσος: "Ο τζύρης σου εν Κυπραίος"
Αρκούδιν: "Καλό! Δαλίτης" (ξανά νόου κκόμμεντ)
Μπάτσος: "Με τούτον πάντως εν πετάς..."
Τζιαι μετά γυρίζοντας πάνω μου αρωτά με: "εσείς είσαστεν εντάξει. Τί θα κάμετε. θα πετάξετε". Τζιαι εσκέφτηκα "Μάντεψε ρε π....μπατσε! Ποτέ χωρίς το Αρκούδιν μου!!!"
TO BE CONTINUED
Πέμπτη 5 Αυγούστου 2010
Η μεταμόρφωση
Κάθε Καλοκαίρι κάτι παθαίνω. Εν λίον η ζέστη, η θάλασσα, τα πάρτυ, τα ποτά (αλκοολούχα και μή), τα ξενύχτια, οι φίλοι, οι διακοπές, τα παγωτά κτλ. Νομίζω ότι γίνομαι άλλος άνθρωπος. Έχω τρελλές ιδέες, θυμούμαι τραγόυθκια που έσιει να ακούσω αιώνες, βλέπω άτομα που έχω να δώ χρόνια και όλοι έχουν σχετικά καλή διάθεση, σαν να τζιαί κάτι καλό περιμένουν να τους συμβεί στη ζωήν τους. Μετά μπαίνουν οι πολλές ζέστες, λέμε "υπομονή τζιαι θα περάσει", και μπαίνει για τα καλά ο Αύγουστος. Οι περισσότεροι πάμε διακοπές, είτε στον τόπο μας είτε στο εξωτερικό και προσπαθούμε να περάσουμε όσο πιο ωραία γίνεται. Βγάζουμε υπέροχες φωτογραφίες δείχνοντας χαλαροί και μετά τις δείχνουμε στους φίλους μας να ζηλέψουν. Ερχόμαστε πίσω μαυρισμένοι (ή κρουσμένοι)και συνήθως με καινούρια αποκτήματα π.χ. ρούχα, κιλά κτλ.
Μετά έρχεται ο Σεμπτέβρης και δεν κατάλαβες πότε πέρασε το Καλοκαίρι. Προσωπικά, παθαίνω σόκ. Όχι επειδή είναι τόσο διαφορετικά τον Σεμπτέβρη, αλλά επειδή συνειδητοποιώ ότι πέρασε ακόμα ένα Καλοκαίρι, ακόμα ένας χρόνος, τόσο γρήγορα. Και ακόμα περιμένω να μου συμβεί κάτι καλό, συναρπαστικό, να μεταμορφωθώ ή τουλάχιστον να αλλάξω προς το καλύτερο. Βέβαια, η γνωστή ρήση "Be careful what you wish for" ίσως να ταιριάζει απόλυτα εδώ...
Τρίτη 3 Αυγούστου 2010
Μην με ξυπνάς απ΄τις 6...
Εξύπνησα που λέτε, πουρνόν, με shίλια ζόρκα
Για να πάω στην δουλειά, παρ’ όλον που ήμουν ψόφκια.
Εκτύπαν το σνούς περίτου, τα μάθκια μου εν αννοίαν,
Που πάστ’ αυτιά μου έβαλλα μιαν μαύρην πατανίαν.
«Ξύπνα κόρη ζουζού», επολοάτουν το αρκούδιν,
«Τζιαί ένν’αρκήσεις στη δουλειά», μα εν μου καίγεται καρφούδιν
Ο ύπνος εν τόσο γλυκός, θωρώ όνειρον τάχα
Πως είμαι πας στον άππαρον, τζιαι τρέχω μες στην στράτα.
Πέ’ μου τωρά τζιαι σού, γιατί να μεν τζοιμούμαι;
Αν εξυπνούσα πιο νωρίς ήταν να το θυμούμαι;
Το όνειρο που έβλεπα, το δεύτερον τι τάξη
Πως μ’ είσεν ένας κορμαλιάς, μην βρέξει τζιαί μη στάξει;
Εάν ξυπνήσω σήμερα, τζιαι στη δουλειάν μου πάω,
Έννα με δεί ο μάστρος μου, τζιαι β….ν έννα φάω,
Γιατί πάλε άρκησα, για δέκατην ημέραν,
Τζιαι να σκεφτείς αρκούδι μου, έννεν καν Δευτέρα.
Αφήστε με στον ύπνον μου, τουλάχιστον μιαν ώραν,
Να τελειώσει το όνειρο, έννα με τζεράσουν τώρα!
Μπράουνις τζιαί τσιζ κέικ, ούλλα που την Πανδώραν,
Για να τα χάσω εννά πρέπει να τρέξω ως τη Χώραν
Αλλά εν τούτον το καλό, στα όνειρα εν παshυνίσκεις,
Παρά μόνο αν είσαι μιτσής, αν θέλεις μιαλινίσκεις,
Αν θέλεις είσαι άρχοντας, πλούσιος, shεζολύρης,
Εγιώ είδα τζιαί κάποτε, πως ήμουν ο Καλλίρης!
Πέμπτη 29 Ιουλίου 2010
Ξέρω ότι η συγγραφή των πιο κάτω δεν είναι δική μου, αλλά I couldn't have said it better my self!!
Things You'd Like to Say Out Loud to people
• I can see your point, but I still think you're full of shit.
• I don't know what your problem is, but I'll bet it's hard to pronounce.
• How about never? Is never good for you?
• I see you've set aside this special time to humiliate yourself in public.
• I'm really easy to get along with once you people learn to see it my way.
• I'll try being nicer if you'll try being smarter.
• I'm out of my mind, but feel free to leave a message.
• I don't work here. I'm a consultant.
• It sounds like English, but I can't understand a damn word you're saying.
• Ahhh...I see the screw-up fairy has visited us again.
• I like you. You remind me of myself when I was young and stupid.
• You are validating my inherent mistrust of strangers.
• I have plenty of talent and vision. I just don't give a damn.
• I'm already visualizing the duct tape over your mouth.
• I will always cherish the initial misconceptions I had about you.
• Thank you. We're all refreshed and challenged by your unique point of
view.
• The fact that no one understands you doesn't mean you're an artist.
• Any connection between your reality and mine is purely coincidental.
• What am I? Flypaper for freaks!?
• I'm not being rude. You're just insignificant.
• It's a thankless job, but I've got a lot of Karma to burn off.
• Yes, I am an agent of Satan, but my duties are largely ceremonial.
• And your crybaby whiny-assed opinion would be...?
• Do I look like a people person?
• This isn't an office. It's Hell with fluorescent lighting.
• I started out with nothing and I still have most of it left.
• Sarcasm is just one more service we offer.
• If I throw a stick, will you leave?
• Errors have been made. Others will be blamed.
• Whatever kind of look you were going for, you missed.
• I'm trying to imagine you with a personality.
• A cubicle is just a padded cell without a door.
• Can I trade this job for what's behind door #1?
• Too many freaks, not enough circuses.
• Nice perfume. Must you marinate in it?
• Chaos, panic, and disorder - my work here is done.
• How do I set a laser printer to stun?
• I thought I wanted a career. Turns out I just wanted a salary.
• Who lit the fuse on your tampon?
• Oh I get it... like humour... but different
Things You'd Like to Say Out Loud to people
• I can see your point, but I still think you're full of shit.
• I don't know what your problem is, but I'll bet it's hard to pronounce.
• How about never? Is never good for you?
• I see you've set aside this special time to humiliate yourself in public.
• I'm really easy to get along with once you people learn to see it my way.
• I'll try being nicer if you'll try being smarter.
• I'm out of my mind, but feel free to leave a message.
• I don't work here. I'm a consultant.
• It sounds like English, but I can't understand a damn word you're saying.
• Ahhh...I see the screw-up fairy has visited us again.
• I like you. You remind me of myself when I was young and stupid.
• You are validating my inherent mistrust of strangers.
• I have plenty of talent and vision. I just don't give a damn.
• I'm already visualizing the duct tape over your mouth.
• I will always cherish the initial misconceptions I had about you.
• Thank you. We're all refreshed and challenged by your unique point of
view.
• The fact that no one understands you doesn't mean you're an artist.
• Any connection between your reality and mine is purely coincidental.
• What am I? Flypaper for freaks!?
• I'm not being rude. You're just insignificant.
• It's a thankless job, but I've got a lot of Karma to burn off.
• Yes, I am an agent of Satan, but my duties are largely ceremonial.
• And your crybaby whiny-assed opinion would be...?
• Do I look like a people person?
• This isn't an office. It's Hell with fluorescent lighting.
• I started out with nothing and I still have most of it left.
• Sarcasm is just one more service we offer.
• If I throw a stick, will you leave?
• Errors have been made. Others will be blamed.
• Whatever kind of look you were going for, you missed.
• I'm trying to imagine you with a personality.
• A cubicle is just a padded cell without a door.
• Can I trade this job for what's behind door #1?
• Too many freaks, not enough circuses.
• Nice perfume. Must you marinate in it?
• Chaos, panic, and disorder - my work here is done.
• How do I set a laser printer to stun?
• I thought I wanted a career. Turns out I just wanted a salary.
• Who lit the fuse on your tampon?
• Oh I get it... like humour... but different
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
