Η Οδύσσεια 1

Το ταξίδι μας άρχισε πολύ νωρίς το πρωί. Αφού το αεροπλάνο έφευγε στις 10 για Αθήνα, έπρεπε να είμαστε στο αεροδρόμιο στις 8 περίπου. Ξυπνήσαμε κουρασμένοι αφού την προηγούμενη φτιάχναμε ως αργά τα πράγματά μας. Ήταν και η Πασχαλίνα εκεί :). Το πρωί φύγαμε άρον-άρον για να προλάβουμε το λεωφορείο Καπνός (που σε παίρνει στο αεροδρόμιο...). Έφευγε στις 7 και 'μεις ξεκινήσαμε στις 7 παρά 5 για να καταλάβετε. Μας πήρε η μάμμα μου η οποία στη σύγχυσή της μπήκε σε μονόδρομο και παρολίγον να σκοτωθούμε. Τελικά φτάσαμε την ώρα που το λεωφορείο  έφευγε από την έξοδο, αλλά μας είδε και σταμάτησε. Ουφ! Προλάβαμε...
Φτάσαμε στο αεροδρόμιο νωρίς, στις 7 και 45 περίπου. "Μεγάλη ανακούφιση" σιακέφτηκα, "έχουμεν τζιαι ώρα για τα ντιούτι φρί". Είχα υπόψην μου να αγοράσω διάφορα γκάτζετς για το ταξίδι. Καθώς όμως επιχειρήσαμεν να περάσουμεν από τον έλεγχο διαβατηρίων, κάποιος σταμάτησε το Αρκούδιν: Μπάτσος: "Κύριε, αυτό δεν θεωρείται ταξιδιωτικό έγγραφο".
Αρκούδιν: "Μα η ταυτότητα; από πότε". 
Μπάτσος: "Είσαι Κυπραίος πολίτης;" 
Αρκούδιν: "Φυσικά, απάντησεν το Αρκούδιν. Έκαμα τζιαι στρατό!!" (νόου κκόμεντ).
Μπάτσος: "Ε τότε γιατί γράφει Βρεττανική Ιθαγένεια;"
Αρκούδιν: "Εγεννήθηκα Αγγλία."
Μπάτσος: "Ο τζύρης σου εν Κυπραίος"
Αρκούδιν: "Καλό! Δαλίτης" (ξανά νόου κκόμμεντ)
Μπάτσος: "Με τούτον πάντως εν πετάς..."

Τζιαι μετά γυρίζοντας πάνω μου αρωτά με: "εσείς είσαστεν εντάξει. Τί θα κάμετε. θα πετάξετε". Τζιαι εσκέφτηκα "Μάντεψε ρε π....μπατσε! Ποτέ χωρίς το Αρκούδιν μου!!!"

TO BE CONTINUED