Η μεταμόρφωση

Κάθε Καλοκαίρι κάτι παθαίνω. Εν λίον η ζέστη, η θάλασσα, τα πάρτυ, τα ποτά (αλκοολούχα και μή), τα ξενύχτια, οι φίλοι, οι διακοπές, τα παγωτά κτλ. Νομίζω ότι γίνομαι άλλος άνθρωπος. Έχω τρελλές ιδέες, θυμούμαι τραγόυθκια που έσιει να ακούσω αιώνες, βλέπω άτομα που έχω να δώ χρόνια και όλοι έχουν σχετικά καλή διάθεση, σαν να τζιαί κάτι καλό περιμένουν να τους συμβεί στη ζωήν τους. Μετά μπαίνουν οι πολλές ζέστες, λέμε "υπομονή τζιαι θα περάσει", και μπαίνει για τα καλά ο Αύγουστος. Οι περισσότεροι πάμε διακοπές, είτε στον τόπο μας είτε στο εξωτερικό και προσπαθούμε να περάσουμε όσο πιο ωραία γίνεται. Βγάζουμε υπέροχες φωτογραφίες δείχνοντας χαλαροί και μετά τις δείχνουμε στους φίλους μας να ζηλέψουν. Ερχόμαστε πίσω μαυρισμένοι (ή κρουσμένοι)και συνήθως με καινούρια αποκτήματα π.χ. ρούχα, κιλά κτλ.

Μετά έρχεται ο Σεμπτέβρης και δεν κατάλαβες πότε πέρασε το Καλοκαίρι. Προσωπικά, παθαίνω σόκ. Όχι επειδή είναι τόσο διαφορετικά τον Σεμπτέβρη, αλλά επειδή συνειδητοποιώ ότι πέρασε ακόμα ένα Καλοκαίρι, ακόμα ένας χρόνος, τόσο γρήγορα. Και ακόμα περιμένω να μου συμβεί κάτι καλό, συναρπαστικό, να μεταμορφωθώ ή τουλάχιστον να αλλάξω προς το καλύτερο.  Βέβαια, η γνωστή ρήση "Be careful what you wish for" ίσως να ταιριάζει απόλυτα εδώ...