Rainy Mood (Tool-Disposition)

Τί δώρο να σου κάμω...τί να σου κάμω...

Εσκεφτηκα πολλά πράματα που θα μπορούσα να σου δώσω αυτά τα Χριστούγεννα. Στην αρχή εσκέφτηκα να σου μαειρέψω ένα κρίσμας ντίνερ (army style):

Εσκέφτηκα ότι ταίζουν σας καλά στο στρατό...

Μετά αποφάσισα να σου κάμω δώρο σοκολάτες:

Άσε όμως γιατί πρέπει να προσέχουμε να μεν βάλουμεν κιλά....


Τελικά αποφάσισα να σου αγοράσω κάτι για να παίζεις!

                                     
                                            ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΦΟΥΡΝΟΦΚΙΟ!!!!!

Της φυλακής τα σίδερα...

Έλειψα μόνο μια μέρα από το γραφείο. Μια μέρα μόνο! (όχι ότι εαν δεν έλειπα θα άλλαζε κάτι). (Επι)στρέφοντας είδα το εξής θέαμα:

Θέλω να πιστεύω ότι αυτά τα πράγματα είναι σκέπαστρα και ότι εξυπηρετούν κάποιο σκοπό, π.χ. για τον ήλιο. Όμως το γραφείο μου έτσι κι αλλιώς δεν το πιάνει ο ήλιος και είναι πάντα σκοτεινό. Το χειρότερο όμως είναι ότι επληρώσαν λεφτά για τούτα τα πράματα (μάντεψε από ποιού την πούγκα έννα φκουν).
Έτσι για να το χωνέψετε να σας δείξω και άλλο angle...

Λαλειτε να τα εβάλαν για να μεν πηδήσει κανένας;

Πως θέλεις το σουβλάκι σου;;

Θέλεις το kelepsemene, enesemene, πως ?

Τα σκουπίθκια

  Σήμερα, επειδή εν είχα κάτι καλλύττερο να κάμω, αποφάσισα να καθαρίσω το κινητό μου από αχρείαστα μηνύματα. Άρχισα να σβήνω τα περισσότερα, που ήταν φυσικά προς το Αρκούδι. Μεταξύ άλλων, το πιο συχνό μήνυμα με διαφορά ήταν: "Εξέχασα το σάντουιτς μου πάλε", στο οποίο η πιο συχνή απάντηση του Αρκουδίου ήταν: "Είσαι μαννή". 
 Επίσης, βρήκα ένα ποίημα που του είχα γράψει μια μέρα που είχα έμπνευση, τζιαι είπα να το μοιραστώ μαζί σας:

  " Μωράκι σε παρακαλώ, να πάρεις τα σκουπίθκια*,

     Ιδάλλως έννα πάω να μείνω Πολεμίθκια,

     Με κάτι λέριδες θα είμαι, παρέα όλη μέρα,  

     Μπάνιο θα κάμνω μια φορά, μόνο τη Δευτέρα.

    
     Μωράκι σε ικετεύω: Πάρε τα σκουπίθκια!

    Τζιαι εβρώμισαν τα εψεσινά που επέταξα κρομμύθκια,

    Το σπίτι μας εγίνηκεν όπως τον Κοτσιάτη,

    Σκοντάφτω για να πάω που δαμέ ως το κρεβάτι.

    
    Τζιαι ξέρω τί εννα μου πείς, ούλλον δικαιολογίες,

    πως είσαι κουρασμένος, τζιαι τέθκοιες μαλακίες,

    ούλλη μέρα χαρκιέσαι πως δουλεύκεις;

    Μα πέ μου ρε αχάπαρε, ποιόν εν που κοροϊδεύκεις;

    
     Πάντα επίσκευκα εγιώ, θα ήμουν πριγκιπέσσα,

    μα όταν σε εγνώρισα είπα: Shιέσε μέσα!

    Επίες τζιαι εκουβάλησες μεγάφωνα τζιαι ιστορίες,

    έννα σε στείλω έσσω σου μόνο με πατανίες!"

*Έναν πράμα να σας πώ: Μόλις ήρτεν σπίτι επήρεν τα σκουπίθκια κάτω...

Islam bashing

    Ναι, ναι, ξέρω τί  θα πείτε. Ότι είμαι ρατσίστρια (αν και δεν πρόκειται για ράτσα), ότι είμαι μισαλλόδοξη (κάτι που δεν ισχύει γιατί δεν δοξάζω κανέναν), ότι δεν αποδέχομαι  τη διαφορετκότητα (εξαρτάται τί το διαφορετκό έχεις). Και όλα αυτά μπορεί να ισχύουν, εντούτοις εγώ θα το πω και δικαίωμά σας να διαφωνήσετε.

   Ζούμε σε μια κοινωνία υπερπληροφόρησης, τεχνολογικής ανάπτυξης και εξέλιξης ιδεών, τουλάχιστον στην Ευρώπη. Όπως πολλοί άλλοι, έχω πάει σχολείο και πανεπιστήμιο, αλλά και να μην είχα πάει, έχω internet. Επιδιώκω να πληροφορούμαι και να μορφώνομαι. Ίσως λόγω των πιο πάνω δεν μπορώ να ανεχτώ παράλογες, κατά την άποψη μου, ιδέες και αντιλήψεις, οι οποίες να μην βασίζονται (έστω εν μέρη) σε προηγούμενη εμπειρία ή γνώση. Γι' αυτό, το βρίσκω αδύνατο να αποδεχτώ την 'διαφορετικότητα' όταν για παραδειγμα σε μια ισλαμική χώρα  καταδικάζεται κάποιος σε θάνατο επειδή είναι ομοφυλόφυλος. Ή όταν λιθοβολείται μια κοπέλα επειδή μόλις την έχουν βιάσει και είναι πλέον αμαρτωλή. Ή όταν  απαγορεύεται το Youtube επειδή προσέβαλε τον προφήτη. Ή όταν θεωρείται αποδεκτό να αρνείσαι το ολοκαύτωμα ή ακόμα και όταν υιοθετείται sharia law σε ευρωπαικό δικαστήριο σε περίπτωση διαζυγίου (με αποτελεσμα η γυναίκα να μην δικαιούται τίποτα). 
  Ακούω συχνά τη φράση: "Το ισλάμ είναι ειρηνική θρησκεία" και ψάχνω να βρώ μια λογική εξήγηση. Σκέφτομαι ότι εάν ονομάσω την "πόρτα", "παπούτσι", αυτό δεν αλλάζει το γεγονός ότι εξακολουθεί να είναι πόρτα. Στην πράξη δηλαδή τί γίνεται;
   Εάν είναι έτσι η διαφορετικότητα, τότε ούτε την αποδέχομαι, αλλά ούτε και την ανέχομαι. Σε αυτή τη φάση μπορεί να σκεφτείται ότι προτιμώ κάποια άλλη θρησκεία, γι' αυτό μιλώ έτσι. Να σας διαβεβαιώσω ότι δεν πιστέυω στο θεό, αλλά συνάμα τον ευχαριστώ καθε μέρα που δεν γεννήθηκα σε ισλαμική χώρα. 
  Όσον αφορά στις άλλες θρησκείες, να πώ μόνο ότι οποιαδήποτε ομάδα ανθρώπων πιστεύει σε κάτι απλώς και μόνο επειδή μπορεί να γράφτηκε σε ένα βιβίο από κάποιον ο οποίος μπορεί να ήταν προφήτης, την βρίσκω το λιγότερο αδαή. Και δεν κάνω διακρίσεις, το christian bashing θα προκύψει σε επόμενη ανάρτηση.
   Πιθανόν να μου αντιπαραθέσετε την διαφορά πλούτου και μορφωτικού επιπέδου που υπάρχει ανάμεσα στους δυτικότροπους και τους μουσουλμάνους, άρα μάλλον σε αυτή τη διαφορά οφείλεται και η διαφορετική νοοτροπία.  Σε αυτό το επιχείρημα, το μόνο που έχω να πω είναι ότι θα προτιμούσα χίλιες φορές να ζω κάτω από το όριο της φτώχιας σε μια ευρωπαϊκή/δημοκρατική χώρα, παρά να ζω σε μία πλούσια ισλαμική.
  Δεν μεμφομαι τους πιστούς και τους 'πνευματικούς' ανθρώπους, αντιθέτως τρέφω θαυμασμό προς την αισιοδοξία και ελπίδα που διατηρούν. Αλλά, συνάμα πιστεύω πως κάθε άνθρωπος πρέπει να είναι ελεύθερος να  απολάυσει βασικά ανθρώπινα δικαιώματα, τα οποία σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να θυσιάζονται στον βωμό οποιασδήποτε πίστης.

No comment

Culture shock II

O πρώην υπ. Οικονομικών κος. Σαρρής αφέθηκε ελέυθερος από το κατοχικό καθεστώς, αφού πλήρωσε εγγύηση 'υψους 46 000 ευρώ στο ψευδοδικαστήριο. Κρατήθηκε σε φυλακές των κατεχομένων για 8 μέρες, ύστερα από (ατεκμηρίωτες όπως φαίνεται) κατηγορίες εναντίον του. Ακόμα και η κατηγορία για σεξουαλική επαφή με ανήλικους φαίνεται να μην ευσταθεί, αφού οι δυο ανήλικοι δεν βρισκόντουσαν καν μαζί του την ώρα της σύλληψης.

Είναι εμφανές πως το κατοχικό καθεστώς θέλησε να παγιδεύσει τον κ. Σαρρή, με αφορμή τον σεξουαλικό του προσανατολισμό, ο οποίος σημειωτέον ότι δεν είναι καταδικαστέος σε καμία ευρωπαϊκή χώρα ή ΄πολιτισμένη' χώρα αυτού του πλανήτη. Ως γνωστό, στην κυπριακή δημοκρατία, η ομοφυλοφιλία είναι αποποινικοποιημένη εδώ και χρόνια.
Συνεπώς, εγείρεται το ερώτημα, γιατί κανένας δεν αντέδρασε όταν ο κος. Σαρρής παράνομα συλλήφθηκε και κρατήθηκε στα κατεχόμενα, για δήθεν αδικήματα; Συγκεκριμένα, οι ανησυχίες μου είναι οι εξής:
1) Το ψευδοκράτος είναι ένα παράνομο μόρφωμα, αποτέλεσμα εισβολής και κατοχής. Έχει τους δικούς του 'νόμους' και νόρμες, οι οποίοι όπως φαίνεται δεν συνάδουν με τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα και τις αρχές τις ευρωπαϊκής ένωσης. Στο παρελθόν, υπήρξαν ουκ ολίγες αυθαίρετες συλλήψεις και (απόπειρες και πετυχεμένες) δολοφονίες αντιφρονούντων. Όταν λοιπόν συλλαμβάνουν και κρατούν παράνομα έναν πρώην υπουργό και νυν μέλος της διαπραγματευτικής ομάδας της κυπριακής δημοκρατίας, η κυβέρνηση γιατί δεν αντιδρά σύσσωμη; Οι συνομιλίες του προέδρου με τον κατοχικό ηγέτη γιατί συνεχίζονται σαν να μην συνέβηκε τίποτα;
2) Τα κόμματα και οι πολιτικοί (πλην κάποιων ευρωβουλευτών) δεν αντέδρασαν άμεσα και κατάλληλα. Αρκέστηκαν στο να δημοσιοποιήσουν κάποιες ανακοινώσεις, αρκετές μέρες μετά, καταδικάζοντας την σύλληψη και κράτηση του κ. Σαρρή.  Μήπως αυτό αποτελεί ακόμα ένα δείγμα υποκρισίας που μας χαρακτηρίζει ή ακόμα και φόβου να μην ταυτιστούμε με τα δικαιώματα κάποιου ομοφυλόφιλου (μπας και μας πουν και μας γκέυ);
3) Η κυβέρνησή μας αντέδρασε με το να κάνει διαβήματα μέσω του υπουργείου εξωτερικών (όχι εσωτερικών). Μήπως η λεγόμενη ΤΔΒΚ πρόκειται για άλλο κράτος;
4) Οι λίγες γελιοδέστατες αναφορές στο γεγονός αφορούσαν τη συμμετοχή του κ. Σαρρή στο κίνημα αγανακτισμένων, οι οποίες καταδίκαζαν τον κο. Σαρρή μόνο με βάση τις κατηγορίες του Αττίλα, αναδημοσιεύοντας τον Τ/Κ τύπο, χωρίς αμφισβήτηση.  http://www.sigmalive.com/simerini/columns/eks%20aformis/428871 ) . 
(Όμως όταν υπάρχει εμπεριστατωμένο νομικό πόρισμα έχουν το θράσος να το αμφισβητούν).
5) Υπήρξε σημαντική ευκαιρία να αναδείξουμε τί εστί καταπάτηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων ως αποτέλεσμα της κατοχής.  Αντιθέτως, εμείς πάλι σιωπήσαμε από φόβο και ντροπή (σαν να και είναι ντροπή να είσαι ομοφυλόφιλος).
6) Ήρθαμε αντιμέτωποι με τις απαρχαιομένες αντιλήψεις του ισλάμ όσον αφορά την σεξουαλικότητα και τα ανθρώπινα δικαιώματα.  Σίγουρα αυτός είναι ένας τομέας, που τολμώ να πω ότι η ορθόδοξη εκκλησία δεν δείχνει λιγότερη υποκρισία.
7) Τέλος, φάνηκε πόσο 'ευαισθητοποιημένη' είναι η κυπριακή κοινωνία, που αντί να υποστηρίξει την ελέυθερη επιλογή κάθε ατόμου, έσπευσε να καταδικάσει, να χλευάσει και να χαρακτηρίσει τον κο. Σαρρή, χωρίς καν στοιχεία και επιχειρήματα. Μάλιστα, από το στόμα 'μορφωμένης' νεαρής άκουσα και την εισήγηση "πρέπει να τον λιθοβολίσουν" (!!!) 
Όλα αυτά με κάνουν να αισθάνομαι το λιγότερο άβολα. Όλοι είμαστε διαφορετικοί με κάποιο τρόπο. Τα δικαιώματά μας όμως υποτίθεται ότι είναι κατοχυρωμένα. Την επόμενη φορά που εσύ θα βρεθείς στο στόχαστρο, πιθανόν να μην παλέψει κανένας και για σένα. Το επιχείρημα ότι "μα εγώ δεν είμαι γκέυ" δεν ευσταθεί. Το 2011 μπορεί να είναι κατακριτέο να είσαι γκέυ, αλλά πρίν από μερικές δεκαετίες  ήταν να είσαι γυναίκα ή μαύρος. Σκέψου το...γίνεται.

Τα δικά μου 7

1. Δεν ξέρω όλους τους πολλαπλασιασμούς! Νομίζω μου έμειναν ψυχολογικά από της Δ' Δημοτικού που έπρεπε να μάθουμε τους πολλαπλασιασμούς και μετά ο δάσκαλος μας έβγαζε στον πίνακα, με αποτέλεσμα εάν δεν τους ξέραμε να φάμεν φωνές. Αυτό με τρόμαξε υπερβολικά, σε σημείο που ακόμα και τώρα δεν μπορώ να κάνω μια απλή πράξη στο μυαλό μου εαν αισθάνομαι την παραμικρή πίεση. Μιλάμε για πολλά ψυχολογικά...
2. Speaking of, φοβάμαι υπερβολικά τα αεροπλάνα. Τα τελευταία χρόνια η κατάσταση είναι κάπως καλύτερη, γιατί αντί να μην κοιμάμαι ένα μήνα πριν το ταξίδι, τώρα νιώθω περίεργα μόνο από την προηγούμενη μέρα. Επιμένω όμως να πηγαίνω πολλά ταξίδια το χρόνο, τα περισσότερα μακρυνά (μεγάλος μαζοχισμός)
3. Θα μπορούσα άνετα να γίνω μανιακή χαρτοπαίχτρα και στοιχηματζού. Αν και δεν πηγαίνω σε καζίνα, μια φορά που πήγα όταν σπούδαζα κέρδισα πολλά λεφτά! (αλόπως ήταν η τύχη του πρωτάρη).  Με ενθουσιάζει τόσο πολύ να παίζω χαρτιά με λεφτά που το αποφεύγω τελείως.
4. Αγαπώ πάρα-πάρα πολύ τα ζώα. Δεν μπορώ να σκοτώσω ούτε κατσαρίδα στο σπίτι μου. Όταν ήμουν φοιτήτρια είχα 'pet' ένα ποντικάκι που μπαινόβγαινε στο διαμέρισμά μου. Δεν κατάφερα να το σκοτώσω ποτέ γιατί το λυπόμουν. Αναρωτιέμαι τί απέγινε ο  Αρτέμης...
5. Είμαι μισάνθρωπος! Θεωρώ ότι οι περισσότεροι άνθρωποι αποτελούν απλώς μια επιβάρυνση στον πλανήτη και δεν έχουν λόγο ύπαρξης. Το ίδιο αισθάνομαι και για τα περισσότερα κοπελλούθκια, που φαίνεται ότι απλώς διαιωνίζουν την ηλιθιότητα των γονιών τους. Χαίρομαι όμως όταν βλέπω παιδιά με σωστή ανατροφή!
6. Δεν πιστέυω ιδιαίτερα στο θεό, δεν νομίζω ότι χρειάζεται κάπου η έννοια του θεού. Μια χαρά τα καταφέρνουμε και μόνοι μας. Πιστέυω όμως ακράδαντα στην μετενσάρκωση. Επίσης, θαυμάζω τον JC (εάν υπήρξε) γιατί νομίζω ήταν ένας hippie Jew!
7. Όταν ήμουν μικρή ήμουν πολύ συγχισμένη για διάφορα θέματα. Για παράδειγμα, όταν πήγαινα στην παρέλαση και μου έλεγε η μάμα μου να δούμε τους βατραχανθρώπους (ΟΥΚ), εγώ πίστευα ότι υπήρχε ένα μυστηριώδες species ανθρώπων, κάτι σαν υβρίδιο μεταξύ βατράχου και ανθρώπου! Ήμουν φυσικά 5 χρονών...

Γιατί θέλω να γίνω δημοσιογράφος όταν μεγαλώσω...

Σίουρα εν καλλύτερη δουλειά που τούτην που κάμνω τωρά...

'Εννεν Γιαννης, εν Γιαννακης...

Αυτό είναι service!

Κοπέλια εαν θέλετε να στείλετε κάτι από Ολλανδία - Κύπρο πέτε τους!!!

Coming Soon...

Τζιαμέ που εσκέφτουμουν ότι έχει καιρό να πάω σινεμά...

Μετά τον Pierce και τον Daniel έρχεται ο Dimitri.... Με μια νότα ψυχρού πολέμου ξετρυπώνει τους φασίστες από παντού (ακόμα και όταν δεν υπάρχουν) και τους εξοντώνει. Ζήτω ο κομμουνισμός (αλλά με περικοπές στο κοινωνικό πρόγραμμα γιατί η οικονομία δεν πάει καλά...)!

Η πιο πάνω ταινία είναι βασισμένη στην αληθινή ιστορία της ζωής της γνωστής ιδιοφυίας Zan (Dimitri) Christof, ειδήμονα στη γεωστρατηγική, που έπειτα από την ερωτική απόρριψη που βίωσε από την κα. Έρση (βλ. απατημένος σύζυγος) έχασε τα λογικά του. Πλέον, γυρίζει τα χωρία της επαρχίας Λεμεσού (χωρίς GPS), αφού πιστεύει ότι τον καταδιώκουν οι φασίστες, εοκαβητατζήδες. Οι μνήμες από το πραξικόπημα ξυπνούν και το γλυκό καρυδάκι του γίνεται εμμονή...Δραματική ταινία! Δάκρυσα all the way through!

Όχι, δεν πρόκειται για τη γνωστή ταινία με πρωταγωνιστή τον Keanu Reeves kai Al Pacino, γιατί αυτή η ταινία μιλούσε για έναν επιτυχημένο δικηγόρο.

Αααα! Σπουδαίο horror film! Ο πρωταγωνιστής και σκηνοθέτης D.M. προκαλέι την απόλυτη καταστροφή (οικονομική, πολιτική, κοινωνική). Έχει από το '74 να δω έτσι έργο!!!

See her and weep...

Μπούχουχουου....έμενα για τι δεν μου λέτε τίποτα;

Δημητράκης: Μάμμαααααα.....εν με παίζουν οι άλλοι πάλε....
κα. Αννού: Τί έγινεν ΠΑΛΕ Δημήτρη μου;
Δημητράκης: Εν μου λαλούν τα μυστικά τους....
κα. Αννού: Μα γιατί μωρό μου;
Δημητράκης: Λαλούν ότι εν καταλάβω. Άσε που υποψιάζομαι ότι θέλουν να με σκοτώσουν τζιόλας. Χωρώ τους που με ζαοχωρούν.
κα. Αννού: Άρκεψες πάλε; Είπουν σου shίλιες φορές ότι έννεν έτσι τα πράματα. Μεν παρανοείς.
Δημητράκης: Τώρα, τώρα τζιαι έννα τους σάσω εγιώ καλά. Αύριο έννα πάω να τους καρφώσω στην επαγρύπνηση, τα κωλόπαιδα! Να μάθουν να μεν με παίζουν τζιαι να μεν μου λαλούν που εχώσαν τα κιβώτια...


Κάπως έτσι θέλει να μας πείσει ότι έγινε ο πρ. της Κυπριακής Δημοκρατίας με τα κιβώτια, ο οποίος δήλωσε:  "Νοιώθω σαν την απατημένη σύζυγο που τα μαθαίνει πάντα τελευταία". 

Ζάβαλλιν μου ρε Δημήτρη...

Άνευ ανατροφής

 Με αφορμή το πιο κάτω άρθρο που έπιαεν το μάτι μου σήμερα στην εφημερίδα Πολίτης, έχω να πω 2-3 πράγματα:

                               ΕΝΟΧΛΗΘΗΚΑΝ ΟΙ ΓΕΙΤΟΝΕΣ

Εξώδικο για το παιχνίδι του παιδιού τους

---

Οι γονείς του μικρού έλαβαν ένα εξώδικο, το οποίο τους προειδοποιούσε πως εάν το παιδί τους συνέχιζε να κάνει θόρυβο θα  αναγκαστούν να πληρώσουν  5.000 στερλίνες.

                                              

Ο  Simon και η  Pippa Lansdell  ανέφεραν στην εφημερίδα Daily Mail πως «αυτός που έκανε την καταγγελία δεν είχε το θάρρος όχι μόνο να τους πει πως ενοχλείται, αλλά και να βάλει το όνομά του κάτω από την καταγγελία».

30/08/2011 - 10:01

1) Φαντάζομαι ότι σκοπός του άρθρου είναι να "σοκάρει" τον κόσμο σε σχέση με τη συμπεριφορά του ιδιότροπου γείτονα που κατήγγειλε τη φασαρία που έκανε το εν λόγω παιδάκι. Είμαι δηλαδή η μόνη που εσκέφτηκεν ότι, ενδεχομένως,  καλά να τους κάμει; Αν δηλαδή οι συγκεκριμένοι γονείς αφήναν το παιδί τους ανεξέλεγκτο να τσιριλλά μες τα άγρια μεσημέρκα, τζιαι εν τους έκοφτεν, τί έπρεπεν να κάμει ο άθρωπος δηλαδή;
2) Εάν δεν μπορείς να διδάξεις στο παιδί σου υπευθυνότητα τζιαι σεβασμό προς τους άλλους, επειδή προφανώς τζιαι εσύ είσαι ζωππόβορτος, δεν πρέπει τότε η πολιτεία να σου το επιβάλει; Τα παιδιά, όσα ελαφρυντικά και να έχουν για τη συμπεριφορά τους λόγω ηλικίας, είναι οι αυριανοι πολίτες, και το αύριο δεν είναι τόσο μακρυά όσο φαντάζεστε.
3) Εάν δεν μπορείς να ελέγξεις τα κοπελλούθκια σου τότε μεν τα κάμεις, τζιαι πιο σημαντικό, μεν περιμένεις ότι ο υπόλοιπος κόσμος είναι υπόχρεως να επωμισθεί το βάρος της ανατροφής τους, τις φωνές τους, την αγένειά τους, τζιαι ειδικά τα δικά σου νεύρα και φωνές όταν προσπαθείς να τα νουθετήσεις (ανεπιτυχως αφού σε γράφουν κανονικά) μέσα στον κόσμο. Εάν ήθελα να υποστώ τέτοιο μαρτύριο θα έκανα δικά μου παιδιά μέχρι τώρα, ή καλύτερα, θα υιοθετούσα 2-3 πιθηκάκια...
4) Seriously now όμως, το πιο πιθανόν είναι ότι το άτομο που έκανε το παράπονο είναι εκκεντρικό και ανισόρροπο και ότι το αγοράκι είναι "καλόν μωρό". Αλλά, αυτό δεν το ξέρουμε στα σίγουρα και έτσι δεν μπορούμε να προβούμε σε συμπεράσματα, ούτε καν σε επιφωνήματα. 
5) Το όνομα της μάνας είναι Πίππα. Εν τυχαίο; I don't think so...

Εθνικό Ντεκαπάζ!

Έχει καιρό που το λέω ότι σιγά-σιγά οι Κυπραίοι γίνονται όλο και περισσότερο όπως τους Σουηδούς. Τα μαλλία τους όλο και ποιό ξανθά που το οξυζενέ (eshei Σουηδέζες  που έν έχουν τόσο άσπρα μαλλιά), οι άντρες άτριχοι, νύχι στην τρίχα, διαιτολόγιο που αποτελείται κυριως από sushi και πατέ αγκινάρας, ταξίδια στο εξωτερικό για το weekend (και ας μας γαμά η cyprus με τις τιμές) και άμα λάχει διαδήλωση κάθε Δευτέρα έξω από το προεδρικό, γιατί άλλωστε έτσι κάνουν οι Ευρωπαίοι, διαδηλώνουν στον ελέυθερο τους χρόνο. Αυτό βέβαια δεν είναι κακό, γιατί μια χώρα πρέπει να είναι ευέλικτη στις αλλαγές όπως τον πρόεδρο της.

Τα κοπελλουθκια μας είναι πλέον δίγλωσσα (για να μπορούν να εξηγηθούν με τη "μαυρού", που πλεόν τη λέμε "κοπέλλα" γιατί δεν είμαστε ρατσιστές) και έχουν μάθει να λένε "please"  και "thank you" όταν τη διατάζουν. Επίσης τα κοπελλούθκια μας, που είναι  πιο έξυπνα από τα υπόλοιπα ευρωπαιόπουλλα, ξέρουν να παίζουν παγνίδια στο καινούριο τους ipad από 4 ετών (γιατί οι κούκλες είναι για μωρά),  έμαθαν να διεκδικούν τα δικαιωματά τους (π.χ. λένε της δασκάλας τους κουβέντες όπως "εν οι γονείς μου που σε πιερώνουν") και δεν έχουν ανάγκη να διαβάσουν βιβλία, γιατί αμα θέλουν κάνουν download το dvd, το βλέπουν στο dvd player του καινούριου Cayenne του μπαμπά (ή στο Χ3 της μάμμμας) και μετά το κάνουν  και 'like' στο facebook.

Όλα αυτά κάνουν τη ζωή μας πιο exciting αφού συμμετέχουμε στη δημιουργία παγκόσμιας κουλτούρας με τους ευρωπαίους συνάδελφους. Τί κι αν μας λείφκονται μερικά πράγματα (π.χ. μουσεία, συναυλίες εκτός που τες εδονίτικες, ανάδειξη κουλτούρας και ιστορίας, κοινωνικές παροχές, κοινωνικά δρώμενα, εθνική παιδεία, οδική συνείδηση, αυτογνωσία, καλοί τρόποι, διαφάνεια, ηλεκτρισμός, νερό, επιλογές φτηνής διασκέδασης, πάρκα & πράσινο, οικολογική συνείδηση, αντικειμενική δημοσιογραφία, αθλητισμος, πεζοδρόμια, επαρκή αστυνόμευση, μεταναστευτική πολιτική, εξωτερική πολιτική κ.α.); Όταν πάμε στο εξωτερικό, δεν μας ξεχωρίζουν από τους υπόλοιπους ευρωπαίους (γιατί είμαστε και μεις ξανθοί), εκτός και αν ξεχυθούμε οικογενειακώς σε καμιά παραλία. 

Αλλάξαν οι καιροί για τη μικρή μας νήσο: εφκάλαμεν τη βράκαν, τζιαι οι γενέτζιες το μουστάτζιν τους...

I'm baaaack!

Εμπήκα στο blog μου μετά απο πολλούς μήνες. Κατ' ακρίβεια σύμφωνα με τζείνα τα πραματούθκια που σου φκάλλει δίπλα, έχει που τον Μάρτη να βάλω ανάρτηση. Δεν ξέρω γιατί, αλλά ένιωθα, και ακόμα νιώθω, ότι δεν έχω τίποτα να πω, τίποτα καλό anyway. Δεν θέλω να αναφερθώ στα τραγικά γεγονότα στο Μαρί, να σχολιάσω την ανύπαρκτη, καταστροφική μας διακυβέρνηση, να κάμω αστεία για την Πραξούλλα (γιατί θέλω να κλαίω όταν τη σκέφτομαι), για τη ζέστη, τις διακοπές ρεύματος, την ακρίβεια (όχι ακρίβεια), την διαφθορά και τη δουλειά. Εβαρέθηκα τους ούλλους!!
Σήμερα είναι η τελευταία μου μέρα στην δουλειά πριν την άδεια μου. Δεν έχω μεγάλες προσδοκίες για τις διακοπές μου, γιατί δεν θέλω να απογοητευτώ. Μιά ζωή έτσι είμαι: Σπάνια χαίρομαι ή λυπάμαι έντονα. 
Θα δείξει. Things can only get better (νομίζω δηλαδή, εν βάζω το χέρι μου στη φωτιά). 

Γεναίτζες....

Άκουσα το τζιαι τούτο... (εννα σας εξηγήσω σε λιον ποιό).
Πρίν από λίγες μέρες ως γνωστόν ήταν η μέρα της γεναίκας. Εγώ, ως συνήθως, ήμουν αχαπαρή ως προς την επέτειο.
Ερωτήσαν που λέτε το Αρκούδι στη δουλειά οι συναδέλφισσές του, τί δώρο θα κάμει του Πατατούλλη για τη μέρα της γεναίκας. Το Αρκούδι τους απάντησε: "τίποτα φυσικά. Ο Πατατούλλης εν χρειάζεται ειδικό δώρο επειδή εν γεναίκα. Έτσι τζι' αλλιώς  κάμνω της δώρα κατά καιρούς".
Μόλις το ακούσαν τούτον οι κοκόνες εξεθυμάναν: "Τί εννοείς;"
Αρκούδι: "Εννοώ ότι μπορεί, εδώ και καιρό, να ψηφίζει, να δουλεύει, και γενικά να κάνει ότι κάμνουν οι άντρες. Δεν θεωρώ ότι χρειάζεται ξεχωριστό δώρο."

Όταν ήρθε σπίτι και μου το είπεν, εγώ συμφώνησα. Δεν εθελοτυφλώ, ξέρω ότι στην Κύπρο ο ρόλος των αντρών και γυναικών δεν είναι ισότιμος, αλλά θεωρώ ότι τα δικαιώματά σου πρέπει να τα διεκδικείς καθημερινά, μέσα από τις πράξεις σου, τζιαι όι να περιμένεις δώρο μια φορά τον χρόνο. Τώρα, αν μιλούμε για άλλες χώρες, μάλιστα! Η μέρα της γυναίκας αποκτά ιδιαίτερη σημασία σε χώρες όπου η θέση της γυναίκας είναι σημαντικά υποβαθμισμένη.

Έτσι όπως τα σκέφτουμουν τούτα ήρτεν καππάτζιν ένα ρεπορτάζ στην τηλεόραση για μια διαδήλωση που εκάμαν γυναίκες στην Αίγυπτο, για τη μέρα της γυναίκας. "Εκεί, μάλιστα!" εσκέφτηκα. "Έχουν πολλά να διεκδικήσουν". Το ρεπορτάζ λοιπον έλεεν ότι, αν και λίγες γυναίκες εμαζευτήκαν για να διαδηλώσουν (περίπου καμιά εκατοστή), διαδηλώναν τζιαι κάποιοι άντρες στο πλάι τους. "Όπα! Σημαντική πρόοδος!". Ώσπου το ρεπορτάζ έδειξε στη συνέχεια αντιδιαδήλωση κάποιων αντρών που δεν συμφωνούσαν με την αναβάθμιση της θέσης της γυναίκας στην Αιγυπτιακή κοινωνία. Συγκεκριμένα, ένας άντρας είπεν μιαν κουβέντα που νομίζω εκφράζει πλήρως το μεντάλιτι των ανατολίτων αντρών "Οι γυναίκες πρέπει να έχουν κάποια δικαιώματα, αλλά όι όσα οι άντρες, γιατί είναι κατώτερες!". Έτσι απλά, εξεστόμησεν τούτον το πράμα, με πλήρη φυσικότητα, σαν να έλεεν π.χ. "η Γη γυρίζει γυρόν που τον ήλιον". Απλώς για τούτον, τζιαι δυστυχώς για πολλούς άλλους, έτσι ένι! Η γυνάικα είναι κατώτερη που τον άντρα. Τί να του πείς τωρά τούτου; Τί επιχείρημα να του προβάλεις;  Αξίζει τον κόπο να ασχοληθείς καν; Το πιο πιθανόν να σου πεί: "Έτσι ένι, γιατί έτσι λέει ο Μωάμεθ/Αλλάχ".

 Τζιαι σκέφτουμαι: "Καημένες Αιγύπτιες...έννα απολαύσετε λίγες στιγμές σχετικής ελευθερίας πρωτού να αναλάβουν την εξουσία οι ισλαμιστές..."

Ο Καλλύτερος...

Ξαφνικά νιώθω μόνη μου...

Ελύσαν τα νεύρα μου...

Πραγματικά όμως, ελύσαν τα νεύρα μου...Δεν ξέρω εαν είναι η μεταχριστουγεννιάτικη εποχή, που επιστρέφεις στη δουλειά και έχεις κατάθλιψή ή εάν είναι γενικότερο το κακό και πρέπει να λάβω σοβαρές και οριστικές αποφάσεις.

Για όσους δεν το ξέρουν ήδη, είμαι δημόσιος υπάλληλος, αλλά όχι από το ευνοημένο είδος. Είμαι έκτακτη στο δημόσιο και λόγω των οικονομικών μέτρων, δεν πρόκειται να γίνω μόνιμη ούτε σε 10 χρόνια (ούτε θέλω). Οπόταν δουλεύκω, αλλά δεν έχω τα δελεαστικά οφελήματα των υπολοίπων (με τα οποία σε εξαγοράζουν και πουλάς τη ψυχή σου στο τέλος). Μπορώ να πω ότι διατηρώ κάποια αξιοπρέπεια και δεοντολογία (ακόμα), αλλά την ψυχραιμία μου δυσκολέυομαι να τη διατηρήσω. 
Κάθε μέρα έχω να κάνω με την κάθε (και τον κάθε) παλαβή, απαίδευτη, πρήχτισσα, οπισθοδρομική, καθυστερημένη τσατσά, που θέλει κάτι που μένα, αλλά εν εκατάλαβεν ακόμα τί κάμνω τζιαι πώς το κάμνω. Τζιαι 'γω να μεν μπορώ να της πω "πάρε τ'αρχίδια μου", γιατί έχω μάστρους τζιαι ανώτερους, που είναι εξίσου άχρηστοι τζιαι καθυστερημένοι, τζιαι ό,τι κάμουν κάμνουν το 'μέσω' γνωστών. Έφαα τα χρόνια μου, τζιαι ακόμα τα τρώω, στις σπουδές για να έχω να κάμω με τέτοιες καταστάσεις τζιαι να μεν μπορώ να κάμω καθόλου επιστημονική δουλειά; Έννεν κρίμα;

 Φυσικά θυμούμαι την τελευταία φορά που δούλεψα στον ιδιωτικό τομέα. Έφυα κακήν κακώς (τζιαι κλαμουρισμένη - χμμμ, ρεζίλι), μετά από τεράστιο καυγά. Τούτην όμως τη φορά σκέφτουμαι για κάτι δικό μου, να είμαι νάκκον πιο ανεξάρτητη. Δεν έχω αυταπάτες, ξέρω ότι τα πράγματα είναι δύσκολα. Ιδιαίτερα με τη σημερινή οικονομία, στον ιδιωτικό τομέα επικρατεί μεγάλη αβεβαιότητα. Φταίω όμως που ξυπνώ κάθε πρωί τζιαι σκέφτουμαι τί αρρώστια να επινοήσω σήμερα για να μην πάω δουλειά; Καταντώ να είμαι κάθε μέρα άρρωστη... Κάθε μέρα τα ίδια και τα ίδια, χωρίς ουσία, χωρίς νόημα. Αλλά ποιος αφήνει δουλειά στο Δημόσιο; Αλλο λίον στην Κύπρο να εν ποινικό αδίκημα. Τζιαι μιας τζιαι έφυες ετέλειωσεν. Εν ιμπορείς να πάεις πίσω. Κάποιος άλλος καραδωκεί για τη θέση σου.
Εν είμαι αχάριστη, απλώς είμαι αντικοινωνική τζιαι αντιδραστική. Εν τόσον κακό;;;

Τα παθητικά τα χρόνια δεν τα αλλάζω με τίποτα

Ετελειώσαν τα ψέματα. Τώρα πια ξερω τί πρέπει να κάμω τζιαι τί δεν πρέπει. Η λέξη "πρέπει" βέβαια είναι το κλειδί. Επειδή στην τελική δεν παίζει ρόλο εαν πρέπει να κάνεις κάτι, αλλά αν θέλεις. Είμαι πιο μεγάλη και πιο σοφή από ποτέ. Τούτον σημαίνει ότι εαν δεν κάμω εκείνα που πρέπει (ή εκείνα που ισχυρίζομαι ότι θέλω να κάμω) ή είμαι άχρηστη ή τέλεια παλαβή.
   Δεν έβαλα new year's resolutions φέτος. Ο λόγος είναι ότι βάζω κάθε χρόνο, ποτέ δεν τα τηρώ και στο τέλος απογοητεύομαι. Εάν είναι να κάμω κάτι, θέλω να "μου βγεί" φυσικό, να μην πιεστώ υπερβολικά. Αντιθέτως, εάν το κάμω με το ζόρι, μετά θα τα παρατήσω.
  Το πρόβλημα είναι ότι 'old habbits die hard'. Στο τέλος όμως εν εσύ που πεθανίσκεις σιγά-σιγά, τζιαι ξέρεις το.

Λοιπόν, για να μεν τα πολυλογώ, υπόσχομαι το εξής: ΑΠΟ ΔΩ ΚΑΙ ΠΕΡΑ ΘΑ ΚΟΙΜΑΜΑΙ ΠΙΟ ΛΙΓΟ (προτιμότερο κάτω από 10 ώρες και θα αποφεύγω τους μεσημεριανοαπογευματινούς μαραθώνιους). Έτο, είπα το τζιαι τωρά εν μπορώ να το πάρω πίσω (γμώτο)!

Γιατί δεν πάνε να σώσουν τις φάλαινες;

Τούτον το ποστ επερίμενα να το γράψω σήμερα που ήρτα δουλειά τζιαι τα πράματα εν σλόου, έτσι για να έχω κάτι να κάμνω. Αναφέρεται σε όλους εσάς (τζιαι ξέρετε καλά ποιοί είστε) που εν αντρέπεστε να πιάτε τους άλλους στο στόμα σας. Έτσι, με μιαν άνεση, ξεστομίζετε χαρακτηρισμούς όπως "φασίστας", "ακροδεξιός", "εθνικιστής", τζιαι όποιον πιάει ο χάρος. Δεν έχουν αξία οι λέξεις πια, αφού χάνουν τη σημασία τους όταν τις χρησιμοποιούμεν για λάθος πράγματα.
Προς εσάς που νομίζετε ότι ο αντιομοσπονδιακός=φασίστας, έναν πράμαν έχω να σας πω: Ο μόνος λόγος που έχετε την ευχέρεια να μιλάτε έτσι εν επειδή μεγαλώσατε σε μια δημοκρατία, οι γονείς σας εφκάλαν λλία λεφτά, τζια εκαταφέρατε να σπουδάσετε ή να κάμετε κάτι. Εάν οι πιο παλιοί είχαν τα μυαλά σας ήταν να μας πιάσουν ούλλους οι Τούρτσιοι. Που την άλλη υποστηρίζετε τις φασιστικές ενέργειες του καθεστώτος Χριστόφκια, που άμαν διαφωνεί κάποιος με την προτεινόμενη λύση τον καταστρέφουν με κάθε τρόπο (βλέπε: μπαίνω σπίτι σου στις 6 το πρωί γιατί είσαι "επικίνδυνος").
Ο ελληνισμός της Κύπρου θα καταντήσει μειοψηφία (ναι, είμαστεν έλληνες), τζιαι τούτον θα είναι καταστροφικό, όι επειδή είμαι ρατσίστρια τζιαι μισώ τους υπόλοιπους, αλλά επειδή  έτυχε να εν οι έλληνες που εκφράζουν τις δημοκρατικές ιδέες τούτου του τόπου. Οι υπόλοιποι ακολουθάτε, ή το καθεστώς Χριστόφκια ή το παράνομο καθεστώς του Βορρά.
Εάν, όπως υποψιάζομαι, απλώς θέλετε να κάνετε την δική σας κοινωνική επανάσταση διαλέξετε άλλο φόρουμ. Έσιει τζιαι άλλα τρέντυ πράγματα να κάνετε, όπως να διαδηλώσετε για τα δικαιώματα των  δελφινιών (τζιαι σοβαρομιλώ).
Εγώ, όπως είπεν τζιαι ένας καλός φίλος, δεν θα παίξω τον ρόλο της ορχήστρας του Τιτανικού. Ίσως να μετακομίσω σε μια άλλη χώρα, όπου εκεί τουλάχιστον η ψήφος μου σε καμιά 10αριά χρόνια, θα μετρά όπως και του διπλανού μου.
Εσείς που τα εκάματε σιόνιν μπορείτε να τα τριφτέιτε στα μούτρα σας...

Μπούχουχουου....

Έχω να πω ότι η πρωτοχρονιά εν η σιειροτερή μου μέρα. Εν όπως την πιο σιειρόττερη Κυριακή που είσαι σπίτι μόνος σου το απόγευμα, ξέρεις ότι αύριον πάεις δουλειά, τζιαι εν έσιει τίποτα η τηλεόραση.
  Η φετινή πρωτοχρονιά όμως νομίζω ήταν που τις σιειρόττερες που επέρασα. Εντάξει, μεν φανταστείτε ότι έγινεν κάτι τόοοσον τραγικό, αλλά έφταιεν η γενικότερή μου διάθεση.   Εχαλάστηκα προ πολλού, για διάφορους λόγους. Τζιαι όπως ούλλοι βάλλουν τωρα ποστ των νιου γίαρ ρεζολούσιων τους, εγώ έννα σας βάλω τους λόγους που είμαι γυριζμένη...

1. Πρώτον, επέθανεν ένας γνωστός μου ξαφνικά και αναπάντεχα. Δεν είναι ότι θα μου λείψει εμένα ιδιαίτερα, αλλά σκέφτομαι την οικογένεια του, καθώς τζιαι το ότι την μιαν είσαι ζωντανός τζιαι αχάπαρος, τζιαι ξαφνικά εν είσαι.
2. Εν έχω ιντερνετ!!!  Είχαμεν την ιδέα με το Αρκουδιν να βάλουμεν καλωδιακή τηλεόραση για τις γιορτές, αλλά λόγω τούτου (νομίζω) κάτι έγινεν τζιαι έν έχουμεν ιντερνετ. Major γυρισμα...
3. Εν ήρταν τα δώρα του Αρκουδίου που επαράγγειλά που το ιντερνετ. Επαράγγειλα τα πριν 1 μήνα τζιαι ακόμα εν εφανήκαν! 
4. Εν είχα Χριστουγεννιάτικο δέντρο σπίτι μου, αλλά μια παρεξήγηση. Ο λόγος ήταν ότι αγοράσαμεν αληθινό, το οποίο βρήκαν ενδιαφέρον οι πατατούλληδες. Βλέπετε, εκάμναν πράκτις για να σκαρφαλώνουν δέντρα. Όσον για στολίδια, ούτε λόγος. Οτιδήποτε κρεμμαστό και γυαλιστερό ήταν ικανό να τους κάμει το σύρουν χαμέ τζιαι να το ξεσκιζουν.
5. Εν είχα άδεια να βάλω στη δουλειά, τζιαι έτσι ανγκάστηκα να πιαίνω ούλλες τις μέρες τζιαι να θωρώ τις φάτσες τους. Φακκά μου η δουλειά μου!
6.  Ο νέος χρόνος με βρήκεν τόσο παshιαν όσον ποττέ! Έφκαλα νάμιν, δεν θα ξαναβάλω ρεζολούσιον να παστίνω ποττέ ξανά! Νομίζω βάλω κατάρες του εαυτού μου..

Τζιαι έτσι για να μεν λαλείται ότι είμαι αχάριστη, τα θετικά της υπόθεσης εν ότι δεν αρρώστησα σοβαρά (ακόμα), (κάποια) μέλη της οικογένειας μου είναι ακόμα εδώ, έχω (λίγους) φίλους, τζιαι εν εσφάκτηκα (πολλά) με το Αρκούδι.